Flaga czerwono-czarna
Informacje | |
Proporcje |
2,5:6 |
---|---|
Opis flagi |
Flaga złożona z dwóch poziomych pasów: czerwonego oraz czarnego |
Flaga czerwono-czarna[1][2][3] – ukraińska flaga nacjonalistyczna, symbolizująca walkę o ukraińską niepodległość[4], używana pierwotnie przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów-Banderowców. Stanowi prostokątny płat tkaniny o proporcji 2,5:6[5], podzielony na dwa poziome, równoległe pasy tej samej szerokości, z których górny jest koloru czerwonego, a dolny koloru czarnego. Kolor czarny symbolizować ma ziemię ukraińską, a czerwony – krew przelaną za Ukrainę[6]. W Polsce flaga ta jest negatywnie odbierana przez skojarzenie jej z Rzezią wołyńską[7][8].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Geneza barw
[edytuj | edytuj kod]Historia użycia kolorystyki czerwono-czarnej na Ukrainie zaczyna się od dekoracyjnego wykorzystywania tych dwóch kolorów na ubraniach, pisankach oraz w ludowych piosenkach[4][9][10][11].
Jako element symboliki wojskowej czerwień i czerń miała być wykorzystywana już przez Kozaków, o czym świadczyć ma obraz Ilja Riepina Kozacy piszą list do sułtana z 1891 roku, tworzony w oparciu o wiedzę Dmitrija Jawornickiego – ówczesnego historyka specjalizującego się w dziejach Kozaków zaporoskich. Na dziele tym kopie stojące nad głowami Kozaków wyglądają na przyozdobione w żółto-niebieskie i czerwono-czarne proporczyki[3][4][11].
Kolory czerwony i czarny stanowiły również element symboliki Strzelców Siczowych podczas I wojny światowej, co objawiało się wykorzystaniem tychże barw w pieśniach i na ubraniach, zaraz obok żółtego i niebieskiego koloru[3][4][11].
W okresie międzywojennym, w latach 20. XX wieku, kolorystyka czerwono-czarna stała się popularna wśród zgrupowań ukraińskich płastunów, takich jak Zakon Rycerzy Żelaznej Ostrogi czy Leśne Diabły (jednym z płastunów był młody Stepan Bandera). Ci drudzy nawet w swojej pieśni Hej-hu, hej-ha, napisanej ok. 1929 roku przez Tarasa Kruszelnickiego , wspominają, że „Czerwono-czarna flaga to nasz sztandar[a]” (później ten utwór został zaadaptowany przez UPA po drobnych modyfikacjach tekstu)[3]. Popularność tych kolorów wynikała w znacznej mierze z faktu, że polskie władze w Galicji nie tolerowały używania flagi niebiesko-żółtej[11].
Poza skautami czerwono-czarne kolory wykorzystywane również były przez ukraińskich sportowców. Zgodnie ze statutem Towarzystwa Sportowego „Ukraina” oficjalne barwy organizacji są czerwono-czarno-czerwone w proporcji 1:3:1 i w takiej formie wykorzystywane one były na niemalże wszystkich strojach towarzystwa, flagach, nagłówkach listów, w publikacjach i tym podobnych przedmiotach[13]. W strojach czerwono-czarnych grali również zawodnicy klubu piłkarskiego Ukraina Lwów (od 1925 roku)[11].
Okres drugowojenny
[edytuj | edytuj kod]W trakcie II wojny światowej frakcja rewolucyjna OUN, która powstała w 1940 roku po rozłamie w Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, dążyła do utworzenia własnej symboliki, aby odróżnić się od OUN Andrija Melnyka, która wykorzystywała OUN-owską błękitną flagę ze złotym tryzubem i mieczem pośrodku. Z tego powodu OUN-B przyjęła swoje oficjalne symbole jako czerwono-czarne, a na drugim Wielkim Zebraniu OUN-B w kwietniu 1941 roku postanowiła, że zaprzestanie korzystania z tryzuba z mieczem, a zamiast tego używać będzie wyłącznie „ogólnonarodowego Tryzuba Włodzimierza Wielkiego w formie wprowadzonej przez Radę Centralną” oraz „swojej odrębnej flagi organizacyjnej w kolorach czerwonym i czarnym”, przy czym przyjęte znaczenie kolorów nawiązywać miało do nazistowskiej idei Blut und Boden[14][15] (chociaż interpretowanie czerwono-czarnej symboliki jako ziemi ukraińskiej i krwi o nią walczących miało występować już wcześniej, o czym wspominał Petro Dużyj powołujący się na Zenona Kossaka, tłumaczącego znaczenie tych kolorów na podstawie słów dzieła Wasyla Stefanyka pt. „Synowie”[b][12]). Układ flagi i obowiązujące proporcje miały zostać uchwalone przez osobną komisję[15], jednak w początkowym okresie walk na froncie wschodnim komisja ta nie zebrała się[16]. Dodatkowo, mimo istnienia powyższych postanowień, wśród członków UPA ozdoby niebiesko-żółte nadal cieszyły się dużą popularnością[4][11].
Współcześnie
[edytuj | edytuj kod]Obecnie, w obliczu inwazji Rosji na Ukrainę, Ukraińcy przypisują fladze czerwono-czarnej znaczenie na nowo, zaznaczając, że dla nich jest ona przede wszystkim symbolem ich determinacji w walce o niepodległość[4][19], że jest flagą bojową, zakładaną przez tych, którzy za obronę kraju są gotowi poświęcić swoje życie.
Jako że ostateczna forma tej flagi została przyjęta i była wykorzystywana przez OUN-B/UPA, w Polsce jest ona jednoznacznie kojarzona z rzezią wołyńską, przez co jej odbiór w polskim społeczeństwie jest skrajnie negatywny. Wywieszanie flagi czerwono-czarnej może przynieść dla wywieszającego konsekwencje w postaci interwencji policyjnej[7][8].
Wykorzystanie
[edytuj | edytuj kod]- Flaga w barwach czerwono-czarnych, w towarzystwie niebiesko-żółtej, miała w ukrytej formie pojawić się już na obrazie Ilja Riepina Kozacy piszą list do sułtana, za sprawą Dmitrija Jawornickiego , który był konsultantem historycznym Riepina i ówczesnym specjalistą w dziedzinie historii Kozaków zaporoskich, ich broni, przyborów codziennego użytku oraz flag[3].
- Flaga była wykorzystywana przez członków OUN-B i Ukraińskiej Powstańczej Armii w czasie swojej działalności od 1942 roku do połowy lat 50.
- Flagę wykorzystują obecnie nacjonalistyczne partie i organizacje, m.in. Kongres Ukraińskich Nacjonalistów і Prawy Sektor. Czerwono-czarne barwy wykorzystano również na fladze UNA-UNSO.
- Barwy te występują też w herbach oraz flagach niektórych miejscowości i jednostek administracyjnych na zachodniej Ukrainie, m.in. flagach Kołomyi, obwodu iwanofrankiwskiego oraz herbach Czerwonogrodu, rejonu kozowskiego, rejonu tarnopolskiego.
- Czerwono-czarne pojawiły się również na Euromajdanie.
Pomniejsze informacje
[edytuj | edytuj kod]Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Ukraińska mapa haftów. Dostrzec można częste wykorzystanie czerwonych i czarnych kolorów
-
Kozackie chorągwie z 1651 roku. Kolorystycznie bazują na bieli, czerwieni, czerni, żółci i niebieskim, czyli, wyłączając biel, kolorach użytych zarówno we fladze Ukrainy jak i fladze czerwono-czarnej
-
Fragment obrazu Kozacy piszą list do sułtana, na którym widać kopie przyozdobione w kolory niebiesko-żółte i czerwono-czarne
-
Logo „Leśnych Diabłów”
-
Awers przedwojennej flagi „Leśnych Diabłów”
-
Współczesna flaga „Leśnych Diabłów”, będąca rozwinięciem wersji przedwojennej
-
Herb Sportowego Towarzystwa Ukraina Lwów
-
Barwy Towarzystwa Sportowego „Ukraina” widoczne na okładce książki dokumentującej 25 lat istnienia stowarzyszenia
-
Stroje zawodników Towarzystwa Sportowego „Ukraina” na przestrzeni lat. Widać wprowadzenie kolorystyki czerwono-czarnej od 1925 roku
-
Symbol OUN-B
-
Flaga UNA-UNSO
-
Symbol KUN
-
Czerwono-czarne flagi na Euromajdanie
-
Flaga Prawego Sektora
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wbrew pozorom flaga Leśnych Diabłów nie wyglądała tak jak czerwono-czarna, ale z tych barw się głównie składała (dochodziły jeszcze złote elementy), patrz: Galeria[12].
- ↑ „Ostatni raz przyjechał Andrij: był moim uczniem. „Tato – mówi – teraz będziemy walczyć za Ukrainę.” – „Za jaką Ukrainę?”. Podniósł szablą kupę ziemi i powiedział: „To jest Ukraina, a tutaj – wbił szablę w pierś – tutaj jest jej krew; odbierzemy naszą ziemię wrogowi. Daj mi – mówi – białą koszulę, daj mi czystą wodę, żebym mógł się umyć i być zdrowym. Jego szabla błysnęła i mnie oślepiła.” Stefanyk W., Synowie, 1922
„Genialną definicję Ukrainy podał genialny Wasyl Stefanyk. Ukraina to ziemia, nasza żyzna, czarna, najbogatsza czarna ziemia na świecie, za którą krew przelali najlepsi synowie Ukrainy. Ziemia ukraińska jest czarna, a krew bojowników, którzy poszli „odebrać ją wrogowi” – czerwona. I czyż połączenie tych kolorów – czerwieni i czerni – nie jest symboliczną definicją Ukrainy – Ukrainy walczącej?” Kossak Z., 1934[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Над Парком ракет у Дніпрі замайорів червоно-чорний прапор. Суспільство ДНІПРОГРАД [online], web.archive.org, 14 lutego 2022 [dostęp 2023-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-14] .
- ↑ Галина Терещук , Червоно-чорний прапор став символом протестної боротьби – геральдист, „Радіо Свобода”, 3 października 2020 [dostęp 2023-09-05] (ukr.).
- ↑ a b c d e Gazeta.ua, „Гей-гу, гей-га” – чи дійсно червоно-чорний прапор був офіційним прапором ОУН [online], Gazeta.ua, 14 października 2014 [dostęp 2023-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-21] (ukr.).
- ↑ a b c d e f Fake News: Czy szef polskiego MSZ i ambasador RP zostali powitani w Stanisławowie banderowskimi flagami? [online], fakehunter.pap.pl [dostęp 2023-01-21] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-21] .
- ↑ Виховні закони і правила ОУН [online] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-06] .
- ↑ Революційний прапор ОУН, ЗНАМ'Я ОУН, [w:] Виховні закони І правила оун, archiwalny doc z nation.org.ua, nadoest.com .
- ↑ a b Redakcja, Miał za szybą w ciężarówce banderowską flagę. Po wizycie policjantów schował ją [online], Lublin112, 18 sierpnia 2021 [dostęp 2024-06-25] (pol.).
- ↑ a b Mariusz Pojnar , Na szczęście to nie jest flaga banderowców • Tygodnik KRĄG [online], Tygodnik KRĄG, 24 marca 2018 [dostęp 2024-06-25] (pol.).
- ↑ Символіка кольорів писанки - Українські традиції [online], traditions.in.ua [dostęp 2023-09-05] .
- ↑ Traditional Ukrainian Embroidery [online] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-24] .
- ↑ a b c d e f Новини – Деснянська районна в місті Києві державна адміністрація [online], desn.kyivcity.gov.ua [dostęp 2023-01-21] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-22] .
- ↑ a b c Прапор червоно-чорний - це наше знамено…. Яким був стяг УПА? [online], Історична правда [dostęp 2023-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2023-08-17] .
- ↑ Фотографії Старого Львова , Якою була символіка спортового товариства «Україна» у 1911–1939 роках? • Фотографії старого Львова [online], Фотографії старого Львова, 30 lipca 2021 [dostęp 2023-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-24] (ukr.).
- ↑ Zbrodnie UPA. Polski problem z Banderą [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-03-15] (pol.).
- ↑ a b 8. Постанови II Великого Збору ОУН (С.Бандери), [w:] ОУН В 1941 РОЦІ: Документи (2006), Інститут історії України НАН України, 2006, s. 35- [dostęp 2012-11-04] (ukr.).
- ↑ Володимир Мороз , „Прапор червоно-чорний – це наше знамено…”. Яким був стяг УПА? [online], Історична правда, 18 października 2013 [zarchiwizowane z adresu 2023-01-21] (ukr.).
- ↑ Czerwono-czarne barwy. Ukraiński komandos o ich znaczeniu oraz pojednaniu Ukraińców z Polakami [online], Układ otwarty [dostęp 2023-09-05] .
- ↑ Чому червоно-чорний прапор? [online], 24 lipca 2015 [dostęp 2024-07-11] (ukr.).
- ↑ Mateusz Zadroga , Czerwono-czarne barwy. Skąd się wzięły i czym są dla Ukraińców? [online], Fakenews.pl, 4 maja 2023 [dostęp 2023-09-05] (pol.).
- ↑ Banderowskie flagi przy pomniku polskiej armii? Wyjaśniamy, skąd te barwy [online], konkret24.tvn24.pl, 10 sierpnia 2022 [dostęp 2024-06-25] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Виховні закони і правила ОУН. – Київ: УВС ім. Ю. Липи, 2005. – С. 23.
- Галина Терещук , Червоно-чорний прапор став символом протестної боротьби – геральдист [online], Радіо Свобода, 3 lutego 2014 [dostęp 2022-01-31] (ukr.).