Przejdź do zawartości

Kozacy piszą list do sułtana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kozacy piszą list do sułtana
Запорожцы
Ilustracja
Obraz Ilji Repina ze zbiorów Państwowego Muzeum Rosyjskiego w Sankt Petersburgu
Autor

Ilja Riepin

Data powstania

1880–1891

Medium

Olej na płótnie

Wymiary

203 × 358 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Petersburg

Lokalizacja

Państwowe Muzeum Rosyjskie

Druga, nieukończona wersja obrazu z 1893 roku. Przechowywana w muzeum w Charkowie.

Kozacy piszą list do sułtana lub Zaporożcy piszący list do sułtana[a]obraz olejny rosyjskiego malarza Ilji Riepina. Płótno artysta zaczął malować w 1880 roku, a skończył w 1891 roku. Istnieje także druga, niedokończona wersja obrazu z 1893 roku, w której autor chciał lepiej oddać detale epoki.

Treść obrazu

[edytuj | edytuj kod]

Według legendy list został napisany w 1676 roku przez atamana koszowego Iwana Sirko wraz z „całą Siczą Zaporoską” w odpowiedzi na ultimatum sułtana osmańskiego Mehmeda IV.

Oryginał pisma nie zachował się do naszych czasów, jednak w latach 70. XIX wieku została odnaleziona kopia pisma sporządzona w XVIII wieku. Kopia została odnaleziona przez etnografa-hobbystę z Dniepru (wtedy Jekaterynosław), który przekazał ją znanemu historykowi Dmytrowi Jawornickiemu (ukr. Дмитро Яворницький). Ten z kolei odczytał kiedyś pismo dla rozweselenia swoich gości, wśród których był Ilja Riepin. Artysta malarz zainteresował się całą historią i w 1880 roku rozpoczął prace nad obrazem.

Historia powstawania

[edytuj | edytuj kod]

Od roku 1880 roku Riepin zajął się tworzeniem szkiców oraz doborem postaci. Wśród pozujących modeli były znane ówcześnie osoby. Do postaci pisarza pozował Dymitr Jawornicki (ten sam, który wcześniej przeczytał artyście pismo Kozaków), a atamanem koszowym Iwanem Sirko został generał-gubernator Kijowa M.I. Dragomirow (ros. М.И. Драгомиров). Przy postaci śmiejącego się kozaka w białej papasze asystował dziennikarz i pisarz Władimir Gilarowski (ros. Владимир Гиляровский). Pierwszy gotowy szkic został ukończony w 1887, i Riepin podarował go Jawornickiemu, który później go sprzedał. Dziś znajduje się w Galerii Tretiakowskiej w Moskwie.

Najważniejszy wariant obrazu został namalowany w 1891 roku. Po pierwszym wystawieniu na widok publiczny autor był krytykowany za to, że obraz nie jest zgodny z prawdą historyczną. Niemniej, po sukcesach na wystawach w Rosji i za granicą (Chicago, Budapeszt, Monachium, Sztokholm) obraz został kupiony w 1892 roku, za 35 tysięcy rubli, przez cara Aleksandra III. Następnie pozostawał on w zbiorach rodziny carskiej do roku 1917, a po rewolucji październikowej znalazł się w zbiorach Muzeum Rosyjskiego w Piotrogrodzie (obecnie Petersburg), gdzie znajduje się do dziś[1].

W 1889 roku, przed ukończeniem najbardziej znanego wariantu, Riepin rozpoczął pracę nad drugą wersją, której nigdy nie zakończył. Drugie płótno ustępuje rozmiarami pierwszemu i było eksperymentem artysty. Nowa wersję Zaporożców autor starał się namalować, zwracając większą uwagę na fakty historyczne. Otrzymany efekt nie był jednak dla artysty zadowalający i obraz pozostał niedokończony. Jest to tzw. wersja z 1893 roku, przechowywana w muzeum w Charkowie.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  1. ros. Запорожцы пишут письмо турецкому султану, Zaporożcy piszut pismo tureckomu sułtanu;
    ukr. Запорожці пишуть листа турецькому султанові, Zaporożci pyszut łysta tureckomu sułtanowi}

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dymitr Jawornicki: Historia Kozaków Zaporoskich, cz. 2, pp. 517–518, Sankt Petersburg, 1895.
  • Myron B. Kuropas: The Saga of Ukraine: An Outline History, MUN Enterprises, 1961.
  • Piękne obrazy, zbiór. Artyści RFSRR (ros. Замечательные полотна. Сборник Художник РСФСР), 1962.