Przejdź do zawartości

Florian Kobyliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Florian Kobyliński
generał brygady
Data i miejsce urodzenia

1774
Nowogródek

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1843
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego

Główne wojny i bitwy

Insurekcja kościuszkowska,
Inwazja na Rosję (1812),
Bitwa pod Borodino

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie)Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari

Florian Kobyliński (ur. 1774 w Nowogródku, zm. 27 lutego 1843 w Warszawie) – generał brygady Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego, baron w Królestwie Kongresowym w 1820 roku[1], szambelan królewski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczestnik powstania kościuszkowskiego w 1794 na Litwie oraz obrony Warszawy. Następnie do 1796 przebywał w niewoli rosyjskiej. W 1798 był deputatem do Najwyższego Trybunału Litewskiego. Od 1805 pracował dla francuskiego wywiadu m.in. w trakcie kampanii w latach 1806-1807, działając w sztabie III korpusu marszałka Davouta. Podczas kampanii rosyjskiej w 1812 roku był adiutantem (aide de camp) marszałka Davouta, wówczas dowódcy I Korpusu Wielkiej Armii, biorąc udział m.in. w bitwie pod Borodino. Następnie do 1815 roku ponownie przebywał w niewoli rosyjskiej. W 1815 roku został zdymisjonowany w randze generała brygady.

W Królestwie Polskim w latach 1816-1835 był prezesem Komisji Wojewódzkiej województwa płockiego, między 1816 a 1819 rokiem zajmował stanowisko dyrektora Dyrekcji fabryki broni. Od 1827 był nadzwyczajnym radcą stanu.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Patronat

[edytuj | edytuj kod]

Florian Kobyliński patronuje jednej z głównych arterii Płocka – Alei Floriana Kobylińskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku, [b.n.s.]
  2. tak w polszczyźnie XIX wieku nazywano klasę oficerską (fr. Officier dosłownie urzędnik) tego orderu
  3. Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 21.
  4. Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu św. Stanisława (1. XII. 1815-29. XI. 1830), w: Miesięcznik Heraldyczny, nr. 5, r. IX, Warszawa, sierpień 1930, s. 99.