Francesco Provenzale
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
Data i miejsce urodzenia | 1624 Neapol | |
Data i miejsce śmierci | 1704 Neapol | |
Gatunki | Barok | |
Zawód | kompozytor |
Provenzale Francesco (ur. 1624 w Neapolu, zm. 1704 tamże) – kompozytor włoski epoki baroku, jeden z założycieli neapolitańskiej szkoły operowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Głównie zajmował się edukacją. Miał wielu sławnych uczniów m.in. A. Scarlattiego oraz Gaetano Veneziano. Jego opery były chętnie wystawiane w Neapolu, zaliczał się do majętnych osobistości, zasiadał w radach wielu instytucji. Był dyrektorem Konserwatorium di S.Maria de Loreto oraz Conservatorio della Pieta de' Turchini. W 1680 r. został wicekapelmistrzem kapeli królewskiej, a w 1686 kapelmistrzem przy Tesoro do San Genaro w Neapolu.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Opery[edytuj | edytuj kod]
- Ciro (skomponowana wspólnie z Pietro Cavalli) (1653),
- Teseo ovvero L’Inconstanza trionfante (1654),
- Lo Schiavo di sua moglie (1672),
- Diffendere l’offensore, ovvero La Stellidaura vendicata (1674),
- Canduale (1679)[1],
- Xerse (niezachowana),
- Artemisia (niezachowana)
Inne dzieła[edytuj | edytuj kod]
Oratoria, 9 kantat, motety, pasje, msza.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Manfred Bukofzer Muzyka w epoce baroku PWN, strona 337
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995.
Kontrola autorytatywna (osoba):