Franciszek Biały
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Franciszek Biały (ur. 4 września 1931 w Królewskiej Hucie, zm. 24 października 2017[1] we Wrocławiu) – polski historyk, doktor habilitowany, profesor Instytutu Historycznego Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1951 roku zdał maturę w liceum Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Chorzowie[3][4]. Następnie podjął studia na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1955 roku. Pracę magisterską pisał pod kierunkiem profesora Karola Maleczyńskiego[4]. W 1960 roku pod kierunkiem Kazimierza Popiołka obronił rozprawę doktorską[4].
W latach 1955–1969 był pracownikiem Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, zaś w latach 1969–2001 pracownikiem Instytutu Historycznego Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego[4]. W 1985 roku uzyskał habilitację. Od 1989 roku pracował jako docent, a w 1992 roku został profesorem nadzwyczajnym. W 2001 roku przeszedł na emeryturę[4].
Badacz dziejów społeczno-politycznych Niemiec i Śląska od połowy XIX w. do 1939 roku oraz prasy śląskiej, był autorem publikacji Niemieckie ochotnicze formacje zbrojne na Śląsku 1918-1923 (1976), Ruch Narodowo-socjalistyczny w prowincjach śląskich (1987)[5] oraz współautorem; Periodyki śląskie od XV wieku do 1945 roku.
Zmarł 24 października 2017 i został pochowany na Cmentarzu Osobowickim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zmarł profesor Franciszek Biały. uni.wroc.pl. [dostęp 2017-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-28)]. (pol.).
- ↑ Dr hab. Franciszek Biały, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-10-28].[martwy link]
- ↑ Nowosielska-Sobel 2018 ↓, s. 197.
- ↑ a b c d e Nowosielska-Sobel 2018 ↓, s. 198.
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 70.