Franciszek Górecki

Franciszek Górecki

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1892 Warszewka
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Kijów
Przebieg służby
Siły zbrojne	British Army Błękitna Armia Wojsko Polskie
Jednostki	43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków
Stanowiska	dowódca plutonu dowódca kompanii adiutant batalionu komendant placu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia

Franciszek Górecki (ur. 21 lutego 1892 w Warszewce, zm. wiosną 1940 w Kijowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w Warszewce jako syn Piotra i Marianny z domu Suchacz. Absolwent gimnazjum w pobliskim Drobinie. W 1908 wyjechał do Stanów Zjednoczonych z zamiarem pracy zarobkowej. W Chicago należał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Podczas I wojny światowej w 1917 wstąpił do armii angielskiej, a w 1918 do szeregów wojsk polskich w Ameryce Północnej. Następnie trafił do Europy wraz z ochotnikami, których wychodźstwo polskie w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie w 1919 wysłało do szeregów Armii Polskiej we Francji gen. Hallera. Tam służył w 3 pułku i walczył we Francji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w szeregach 4 i 6 pułku oraz w batalionie zapasowym 43 pułku strzelców Legionu Bajończyków. Od stycznia 1920 do marca 1921 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za bohaterstwo wykazane 17 sierpnia 1920 pod Firlejówką otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Po wojnie, w latach 20. i 30. nadal służył w macierzystym 43 pp stacjonującym w Dubnie, w którym pełnił stanowiska dowódcy plutonu, dowódcy kompanii, adiutanta batalionu sztabowego, zastępcy oficera ds. materiałowych i oficera żywnościowego. W 1927 został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927. W 1928 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 13. W 1937 został komendantem placu garnizonu Dubno.

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD obwodu dubieńskiego. Był więziony w Równem. 28 marca 1940 został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie (więzieni w Równem i wywiezieni tego samego dnia do Kijowa byli także inni polscy oficerowie: Karol Jeżowski i Rudolf Ksieniewicz). Został zamordowany przez NKWD na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 41/3-224 oznaczony numerem 830). Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Upamiętnienie

15 maja 2011, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Franciszka Góreckiego w Parku Ignacego Jana Paderewskiego w Toronto (Kanada).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2603
• Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 88.
• Franciszek Górecki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2014-12-07].