Franciszek Kaczmarek (burmistrz)

Franciszek Kaczmarek
Data i miejsce urodzenia	31 października 1894 ; Łódź
Data śmierci	1974
	burmistrz Kłodawy
Okres	od 1935; do 1939
Przynależność polityczna	Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
Poprzednik	Władysław Zalewski
Następca	Józef Michalak
	Odznaczenia

Franciszek Kaczmarek (ur. 31 października 1894 w Łodzi, zm. 1974) – polski działacz niepodległościowy i samorządowy, podporucznik piechoty pospolitego ruszenia Wojska Polskiego, burmistrz Kłodawy w latach 1935–1939.

Życiorys

Urodził się 31 października 1894 w Łodzi, w rodzinie Andrzeja i Marii z Maślaków^[1].

W składzie 66 Pułku Piechoty brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej^[2]. Jako oficer został przeniesiony do 20 Pułku Piechoty, a następnie zdemobilizowany^[2]. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[3].

Od początku lat 30. pracował w samorządzie w powiecie kolskim, m.in. w Sompolnie, a od 1935 w Kłodawie, gdzie został burmistrzem i funkcję tę pełnił do wybuchu II wojny światowej^[2]. Był działaczem BBWR^[4]. Po wybuchu wojny wraz z rodziną opuścił Kłodawę i powrócił do rodzinnej Łodzi, gdzie ukrywał się pod przybranym nazwiskiem „Stanisław Zakrzewski”^[2]. Należał do współorganizatorów Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej na terenie Łodzi i województwa łódzkiego, organizacyjnie związany był z I Oddziałem Okręgu Łódź Armii Krajowej^[2]. W październiku 1944 roku został aresztowany przez Gestapo, 18 stycznia 1945 roku uciekł z „transportu śmierci”^[2].

Po 1945 roku zaangażował się w działalność konspiracji antykomunistycznej, w 1952 roku dołączył do Tajnej Organizacji Wojskowej, gdzie został członkiem komendy głównej^[2]. 24 lutego 1955 roku został aresztowany, a proces kierownictwa TOW – komendanta Bolesława Kwiatkowskiego, szefa komendy Jana Bożka i Franciszka Kaczmarka odbył się przed Sądem Wojewódzkim dla m. st. Warszawy^[5]. 22 września 1955 roku Kaczmarek został skazany na 5 lat więzienia oraz utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na 5 lat^[5]. Decyzją z 30 stycznia 1956 roku wyrok ten podtrzymał Sąd Najwyższy^[5].

Następnie został osadzony w Centralnym Więzieniu nr 1 w Warszawie^[5]. Na mocy amnestii więzienie opuścił 5 maja 1956 roku^[5].

Odznaczenia

Krzyż Niepodległości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]^[2], zamiast uprzednio (24 maja 1932) nadanego Medalu Niepodległości^[7]^[1]^[8]
Krzyż Walecznych^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Mujta 2007 ↓, s. 179.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 262, 904.
↑ Mujta 2007 ↓, s. 333.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Mujta 2007 ↓, s. 180.
↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
↑ M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].

Bibliografia

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Józef StanisławJ.S. Mujta Józef StanisławJ.S., Monografia powiatu kolskiego: przeszłość i teraźniejszość, Koło: Starostwo Kolskie, 2007 .

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].

[CITEREFMujta2007179-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Mujta 2007 ↓, s. 179.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934262,_904-3] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 262, 904.

[CITEREFMujta2007333-4] Mujta 2007 ↓, s. 333.

[CITEREFMujta2007180-5] Mujta 2007 ↓, s. 180.

[6] M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.

[7] M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152.

[8] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]