Franciszek Węgleński (minister)
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
adwokat |
Franciszek Szreniawa-Węgleński (ur. w 1766, zm. 10 maja 1820 roku) – polski ziemianin, adwokat, minister sprawiedliwości w Radzie Administracyjnej Królestwa Kongresowego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował prawo na Akademii Zamojskiej. Był członkiem palestry lubelskiej, a następnie był wziętym adwokatem lwowskim. „Należał do najzdolniejszych adwokatów, gładki był w obejściu, dowcipny, wesoły, wszędzie, nawet do cesarza trafić umiejący, więc też wkrótce doszedł do wielkiego majątku”[1].
Był masonem, członkiem loży „Doskonała równość”, z której wyszło lwowskie „Towarzystwo patryotycznych polityków" (w którego kierownictwie był Węgleński), którego organem stał się Dziennik Patriotycznych Polityków.
W grudniu 1792 roku wszedł we Lwowie w skład komitetu ds. zebrania środków w celu ufundowania korpusu ochotników na pograniczu Wołynia dla obrony Rzeczypospolitej[2]. W 1809 roku przeniósł się do Warszawy, wstąpił w służbę Księstwa Warszawskiego, był komisarzem rządowym „do urządzenia powracających departamentów w Galicji”, następnie sędzią najwyższej instancji[3].
W 1818 roku był już senatorem-kasztelanem, a w roku 1819 objął po Walentym Sobolewskim tekę ministerstwa sprawiedliwości w Radzie Administracyjnej Królestwa Kongresowego, „zostawiając na tym stanowisku po sobie pamięć człowieka uczciwego i energicznego, podczas gdy we Lwowie długo jeszcze opowiadano kawały, na jakie brał sędziów i sądownictwo austriackie, o ile mu chodziło o wygranie jakiejś sprawy”[1].
Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy w 1820 roku i II klasy w 1818 roku[4].
Zmarł w 1820 roku. Został pochowany na cmentarzu Kapucynów w Warszawie[3].
Życie rodzinne
[edytuj | edytuj kod]Bratem Franciszka był Jan Węgleński[5] – minister skarbu za Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego.
Franciszek Węgleński kupił pod Lwowem majątek, wybudował w nim pałacyk, „urządził prawdziwe tusculum, (...) nazwał Pohulanką i hulał tam razem z całym Iwowskim towarzystwem do upadłego”[1][5]. W 1820 roku Pohulankę odwiedził i opisywał Julian Ursyn Niemcewicz.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Pohulanka. [dostęp 2013-01-09]. Na podstawie książki Franciszka Jaworskiego pt. „Lwów stary i wczorajszy” (Lwów 1910)
- ↑ Mało znane fakty na temat pierwszego polskiego dziennika. [dostęp 2013-01-09].
- ↑ a b Renata Kulik, Henryk Kulik: Historia Grabowca – Grabowiecki Słownik Biograficzny. s. 107.
- ↑ Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, nr 5, r. IX, Warszawa, sierpień 1930, s. 99.
- ↑ a b Maciej Kowalczyk (wybór): Pamiętniki Kajetana Koźmiana. [dostęp 2013-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-17)].
- Członkowie Rady Administracyjnej Królestwa Kongresowego
- Ministrowie Królestwa Kongresowego
- Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława I klasy (Królestwo Kongresowe)
- Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława II klasy (Królestwo Kongresowe)
- Polscy ziemianie
- Senatorowie-kasztelanowie Królestwa Kongresowego
- Sędziowie Księstwa Warszawskiego
- Urodzeni w 1766
- Węgleńscy herbu Szreniawa
- Zmarli w 1820