Frasikleja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frasikleja
Ilustracja
Autor

Aristion z Paros

Data powstania

ok. 550 p.n.e.

Medium

marmur

Wymiary

1,79 m

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach

Frasikleja – starożytna grecka rzeźba marmurowa w typie kory, znaleziona w 1972 roku na cmentarzysku w attyckiej Merendzie[1][2]. Znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach.

Datowana na około 550 p.n.e.[3] rzeźba wykonana została z marmuru paryjskiego i mierzy 1,79 m wysokości[1]. Odnaleziono ją wraz z innym posągiem, przedstawiającym kurosa[1][2][3]. Obydwie rzeźby zostały zakopane w ziemi jeszcze w starożytności[2][3], przypuszczalnie z powodu zniszczenia grobowca[2], dzięki czemu zachowały się w doskonałym stanie[1]. Dzięki inskrypcji wyrytej na bazie posągu wiadomo, że rzeźba wykonana została przez Aristiona z Paros i stanowiła pomnik nagrobny Frasiklei, młodej dziewczyny zmarłej przed zamążpójściem[1][2][3]. Odłączona od reszty baza użyta została do budowy kościoła Matki Boskiej w Merendzie i wzmiankowana jest po raz pierwszy już w 1730 roku[1].

Rzeźba ukazuje stojącą, smukłą dziewczynę, przedstawioną w pozycji frontalnej. Odziana jest w długi, fałdowany chiton przewiązany w talii paskiem[1][3]. Prawą ręką przytrzymuje na wysokości biodra szatę, w lewej, zgiętej w łokciu i przyciśniętej do piersi, trzyma kwiat lotosu[1][2][3]. Włosy, ułożone nad czołem w fale, opadają lokami na piersi[1]. Dziewczyna nosi bogatą biżuterię: naszyjnik, kolczyki i bransolety, na głowie ma zaś dekoracyjny diadem w formie ułożonych naprzemiennie pączków i kwiatów lotosu[1][3]. Chiton ozdobiony jest szerokim motywem meandra biegnącym prostopadle na jego przedzie, na rękawach i brzegach[1]. Jego powierzchnię zdobią ponadto elementy dekoracyjne w formie rozet, swastyk i gwiazd[1]. Dekoracje szaty są ryte, co stanowi reminiscencję stylu czarnofigurowego stosowanego w ceramice[3]. Dzięki zachowanym na powierzchni posągu śladom farby wiadomo, że chiton malowany był na czerwono[1], zaś zdobiące go motywy na niebiesko i żółto[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Nikolaos Kaltsas: Sculpture in the National Archaeological Museum, Athens. Los Angeles: J. Paul Getty Museum, 2002, s. 48–49. ISBN 0-89236-686-9.
  2. a b c d e f g Mark Stansbury-O’Donnell: A History of Greek Art. Chichester: John Wiley & Sons, 2015, s. 194. ISBN 978-1-4443-5014-2.
  3. a b c d e f g h Ewdoksia Papuci-Władyka: Sztuka starożytnej Grecji. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 122–123. ISBN 83-01-13525-5.