Fregaty rakietowe typu Wielingen
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Wejście do służby |
1978 (w Belgii) |
| Zbudowane okręty |
4 |
| Okręty w służbie |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 1850 t |
| Długość |
106,38 m |
| Szerokość |
12,3 m |
| Zanurzenie |
5,3 m |
| Napęd |
1 turbina parowa, 2 silniki wysokoprężne, 2 śruby |
| Prędkość |
28 węzłów |
| Załoga |
160 |
| Uzbrojenie |
1 armata automatyczna Creusot Loire kal. 100 mm |
Fregaty rakietowe typu Wielingen – typ czterech belgijskich wielozadaniowych fregat rakietowych, zbudowanych dla Belgijskiej Marynarki Wojennej w latach 70. XX wieku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Fregaty rakietowe typu Wielingen były pierwszymi większymi okrętami wojennymi, zaprojektowanymi i zbudowanymi w oparciu o belgijski przemysł stoczniowy, choć współpracowano przy tym z państwami mającymi większe doświadczenia w budownictwie okrętowym.
Zamówienie na okręty złożono we wrześniu 1973 i październiku 1974 roku w dwóch stoczniach: J. Bones & Sons (Boelwerf) w Temse i J. Cockerill w Hoboken. Stępkę pod pierwszą z fregat: "Wielingen" położono 5 marca 1975 roku. Wraz z kolejną, "Westdiep" weszła ona do służby w grudniu 1976 roku, jednak wykryte na próbach wady układu napędowego spowodowały powrót okrętów do stoczni w celu wymiany silników. Ostatecznie pierwsza para fregat znalazła się w linii 20 stycznia 1978 roku a kolejne dwie: "Wandelaar" i "Westhinder" 27 października tegoż roku.
Podstawowym obszarem działania nowych eskortowców marynarki belgijskiej był akwen Morza Północnego, kanału La Manche i wschodniej części Atlantyku a ich podstawowym zadaniem ochrona szlaków handlowych i konwojów przed atakami lotnictwa i okrętów podwodnych.
Fregaty typu Wielingen współdziałały w ramach zespołów okrętów NATO z jednostkami innych państw operujących na Morzu Północnym i Oceanie Atlantyckim. Dwa z nich: "Westdiep" i "Westhinder" brały udział w blokadzie Jugosławii w 1993 roku. Następnie jeden z okrętów, "Westhinder", został wycofany ze służby i zezłomowany, a pozostałe trzy, wycofane w latach 2005-2007, zostały sprzedane do Bułgarii.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Fregaty rakietowe typu Wielingen są jednostkami o stalowym, całkowicie spawanym, gładkopokładowym kadłubie z niewielkim wzniosem w części dziobowej i uskokiem na rufie. Kadłub podzielony został na 13 przedziałów wodoszczelnych i zaprojektowany w sposób umożliwiający działanie w warunkach skażenia radioaktywnego.
Fregaty posiadają napęd kombinowany w systemie CODOG (ang.: COmbined Diesel Or Gas turbine), składający się z dwóch silników wysokoprężnych Cockerill o łącznej mocy 6000 KM dla uzyskiwania prędkości marszowej oraz z turbiny gazowej Rolls-Royce Olympus T1VI 3B o mocy 28 000 KM dla prędkości maksymalnej. Okręty posiadają dwie śruby nastawne typu Lips.
Uzbrojenie artyleryjskie fregat rakietowych typu Wielingen stanowi armata uniwersalna Creusot-Loire L/55 Mle 68 kal. 100 mm, umieszczona na dziobie. Ponadto okręty posiadają cztery pojemnikowe wyrzutnie rakiet MM 38 Exocet do zwalczania celów nawodnych oraz ośmioprowadnicową wyrzutnię rakiet przeciwlotniczych RIM-7 Sea Sparrow umieszczone na rufie. Do zwalczania okrętów podwodnych stosowane są dwie wyrzutnie torped ZOP kal. 533 mm oraz sześciolufowa wyrzutnia rakietowych bomb głębinowych kal. 375 mm z zapasem 45 pocisków.
Okręty[edytuj | edytuj kod]
- "Wielingen" (F910) – sprzedany do Bułgarii jako "Верни"
- "Westdiep" (F911) – sprzedany do Bułgarii jako "Горди"
- "Wandelaar" (F912) – sprzedany do Bułgarii jako "Дръзки"
- "Westhinder" (F913) – zezłomowany
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Krzewiński, Belgijskie fregaty typu Wielingen,w: Nowa Technika Wojskowa nr 2/2003, ISSN 1230-1665
- Niszczyciele typu Wielingen na stronie mil.be. [dostęp 2008-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-17)]. (ang. • fr. • niderl.).