Fritz Stein
| Imię i nazwisko |
Friedrich Wilhelm Stein |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Fritz Stein, właśc. Friedrich Wilhelm Stein[1][2] (ur. 17 grudnia 1879 w Gerlachsheim, zm. 14 listopada 1961 w Berlinie[1][2]) – niemiecki muzykolog, dyrygent i organista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1898–1902 studiował teologię w Heidelbergu[1][2]. Następne podjął studia muzyczne w Lipsku: w konserwatorium u Stephana Krehla i Arthura Nikischa (dyrygentura), na uniwersytecie u Hugo Riemanna (muzykologia) oraz prywatnie u Karla Straubego i Philippa Wolfruma (gra organowa)[1][2]. W 1910 roku uzyskał na uniwersytecie w Heidelbergu tytuł doktora na podstawie rozprawy Zur Geschichte der Musik in Heidelberg (wyd. Heidelberg 1912; nowe wyd. pt. Geschichte des Musikwesens in Heidelberg bis zum Ende des 18. Jahrhunderts 1921)[1][2]. Od 1906 roku działał w Jenie jako miejski organista i uniwersytecki dyrektor muzyczny, od 1913 roku był profesorem uniwersytetu w Jenie[1][2]. Podczas I wojny światowej powołany do wojska, prowadził chór męski, z którym występował na froncie zachodnim[1][2]. W latach 1918–1933 działał w Kilonii, początkowo jako organista, a od 1920 roku wykładowca na uniwersytecie[1][2]. Założył towarzystwo oratoryjne, organizował festiwale: bächowski, händlowski oraz muzyki współczesnej[1].
W 1933 roku został powołany na dyrektora Hochshule für Musik w Berline[1][2]. Związany z władzami nazistowskimi, pełnił funkcję przewodniczącego Reichsverbund für Evangelische Kirchenmusik i kierownika Amt für Chorwesen und Volkmusik przy Reichsmusikkammer, dyrygował też zespołem chóralnym w osobistym oddziale SS Heinricha Himmlera[1]. Usiłował jednak bronić przed zwolnieniem z uczelni Paula Hindemitha[1]. Po 1945 roku poświęcił się wyłącznie pracy naukowej[1].
Interesował się życiem i twórczością Maxa Regera, któremu poświęcił prace Max Reger (Poczdam 1939) oraz Max Reger: Sein Leben in Bildern (Lipsk 1941), opracował też tematyczny katalog dzieł kompozytora[1][2]. W zbiorach biblioteki uniwersytetu w Jenie odnalazł rękopis symfonii tzw. Jenajskiej (wyd. 1911), błędnie przypisanej Ludwigowi van Beethovenowi, która okazała się później dziełem Friedricha Witta[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 96–97. ISBN 978-83-224-0866-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3462. ISBN 0-02-865530-3.