Philipp Wolfrum
 Tablica poświęcona Philippowi Wolfrumowi w kościele św. Piotra w Heidelbergu | |
| Imię i nazwisko |
Philipp Julius Wolfrum |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Philipp Julius Wolfrum (ur. 17 grudnia 1854 w Schwarzenbach am Wald, zm. 8 maja 1919 w Samaden[1][2]) – niemiecki kompozytor, dyrygent, organista, muzykolog i pedagog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem kantora Johanna Heinricha Wolfruma, który udzielał synowi lekcji gry na organach[1]. W latach 1876–1878 odbył studia w Königliche Musikschule w Monachium u Josefa Rheinbergera (organy i kompozycja), Karla Bärmanna (fortepian) i Franza Wüllnera (dyrygentura)[1][2]. Od 1879 do 1884 roku działał jako nauczyciel muzyki w Bambergu, tam też zaczął tworzyć swoje pierwsze kompozycje[1][2]. Od 1884 roku związany był z Uniwersytetem Heidelberskim[1][2]. W 1890 roku uzyskał na uniwersytecie w Lipsku tytuł doktora na podstawie dysertacji Die Entstehung und erste Entwicklung des deutschen evangelischen Kirchenliedes in musikalischer Beziehung[2]. Swoją działalnością przyczynił się do ożywienia życia muzycznego w Heidelbergu, organizował festiwale muzyczne, w 1885 roku założył Akademischer Gesangverein i Bachverein[1][2]. Otrzymał tytuł Universitätsmusikdirektor (1894) i Generalmusikdirektor (1897)[1] oraz profesurę na Uniwersytecie Heidelberskim[1][2].
Występował jako dyrygent, pianista i organista[1]. Zajmował się badaniami nad twórczością J.S. Bacha, przyjaźnił się i współpracował z Maxem Regerem[1][2]. Opublikował prace Johann Sebastian Bach (2 tomy, Lipsk 1906), Die evangelische Kirchenmusik: Ihr Stand und ihre Weiterentwicklung (1914), Luther und Bach (1917), Luther und die Musik (1918)[2].
Ważniejsze kompozycje
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
- Das grosse Halleluja na chór i orkiestrę (1886)
- Ein Weihnachtsmysterium nach Worten der Bibel und Spielen des Volkes na głosy solowe, chór, organy i orkiestrę (1899)
- Kwintet fortepianowy (1887)
- Kwartet smyczkowy (1888)
- Trio fortepianowe (1891)
- Sonata e-moll na fortepian i wiolonczelę (1883)
- 3 sonaty organowe (I d-moll, II E-dur, III F-dur 1879–1883)
- Ballada na fortepian (1882)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 250. ISBN 978-83-224-0935-0.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3970. ISBN 0-02-865571-0.