Przejdź do zawartości

Fu’ad al-Mubazza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fu’ad al-Mubazza
فؤاد المبزع
Ilustracja
Fu’ad al-Mubazza (2017)
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1933
Tunis

Data śmierci

23 kwietnia 2025

Prezydent Tunezji (p.o.)
Okres

od 15 stycznia 2011
do 13 grudnia 2011

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Poprzednik

Muhammad al-Ghannuszi (p.o.)

Następca

Al-Munsif al-Marzuki

Przewodniczący Izby Deputowanych
Okres

od 14 października 1997
do 15 stycznia 2011

Przynależność polityczna

Zgromadzenie Demokratyczno-Konstytucyjne

Poprzednik

Al-Habib Bularas

Następca

As-Sahbi al-Karawi(inne języki) (p.o.)

Fu’ad al-Mubazza, Fouad Mebazaa (arab. فؤاد المبزع, Fuʾād al-Mubazzaʿ; ur. 15 czerwca 1933 w Tunisie, zm. 23 kwietnia 2025[1]) – tunezyjski polityk, były minister i ambasador, w latach 1997–2011 przewodniczący Izby Deputowanych, w 2011 pełniący obowiązki prezydenta Tunezji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył prawo i nauki ekonomiczne na Uniwersytecie Paryskim w Paryżu. W działalność polityczną zaangażował się jeszcze przed uzyskaniem niepodległości przez Tunezję w 1956. W 1947 wstąpił w szeregi „młodzieży konstytucyjnej”. W 1954 został członkiem oddziału partii Neo Destour w Aix-en-Provence i Marsylii, która odgrywała główną rolę w ruchu niepodległościowym. W 1955 został sekretarzem generalnym Neo Destour w tunezyjskim mieście La Marsa(inne języki), a rok później przewodniczącym partii w Montpellier[2].

Już po uzyskaniu niepodległości przez Tunezję, w 1961 objął stanowisko attaché w gabinecie sekretarza stanu zdrowia publicznego i spraw społecznych. Od 1962 do 1964 był szefem gabinetu sekretarza stanu ds. rolnictwa. W latach 1964–1965 oraz ponownie w latach 1967–1969 pełnił funkcję dyrektora ds. młodzieży i sportu. Od 1965 do 1967 był dyrektorem ds. bezpieczeństwa narodowego[2].

W latach 1969–1973 sprawował urząd mera Tunisu, a od 1975 do 1980 mera miasta Al-Marsa(inne języki). W latach 1973–1978 zajmował stanowisko ministra młodzieży i sportu, a następnie ministra zdrowia (1978–1979) oraz ministra kultury i informacji (1979–1981). Po tym czasie był ambasadorem Tunezji przy biurze ONZ w Genewie (1981–1986). W latach 1985–1986 zajmował urząd przewodniczącego Komitetu Wykonawczego ds. Uchodźców. Od 1986 do 1987 pełnił funkcję ambasadora Tunezji w Maroku[2][3].

Po objęciu władzy przez prezydenta Zajna al-Abidina ibn Alego wstąpił do założonego przez niego Zgromadzenia Demokratyczno-Konstytucyjnego. W latach 1987–1988 ponownie zajmował stanowisko ministra młodzieży i sportu. Od 1995 do 1998 był merem Kartaginy[2][3].

W 1964 został po raz pierwszy deputowanym do parlamentu. Mandat ten sprawował kilkakrotnie, w latach 1964–1965, 1974–1981 oraz od 1995. 14 października 1997 objął funkcję przewodniczącego Izby Deputowanych[2][3].

15 stycznia 2011 Rada Konstytucyjna ogłosiła go pełniącym obowiązki szefa państwa po tym, jak dzień wcześniej prezydent Zajn al-Abidin ibn Ali zrezygnował z władzy pod wpływem masowych protestów społecznych i opuścił kraj. 14 stycznia 2011 obowiązki p.o. prezydenta przejął na krótko premier Muhammad al-Ghannuszi, który stwierdził, że prezydent Zajn al-Abidin ibn Ali jest tymczasowo niezdolny do wykonywania obowiązków. 15 stycznia 2011 Rada Konstytucyjna stwierdziła definitywne opróżnienie urzędu prezydenta i zgodnie z art. 57 konstytucji mianowała pełniącym obowiązki szefa państwa przewodniczącego parlamentu, który zgodnie z przepisami był zobligowany do organizacji wyborów prezydenckich w terminie od 45 do 60 dni od tej daty[4]. Jeszcze tego samego dnia został zaprzysiężony i powierzył premierowi al-Ghannusziemu misję utworzenia rządu jedności narodowej[5].

Obowiązki prezydenta pełnił do grudnia 2011. 12 grudnia 2011 nowo powołane Zgromadzenie Konstytucyjne wybrało na urząd szefa państwa Al-Munsifa al-Marzukiego[6], który następnego dnia został oficjalnie zaprzysiężony[7].

 Osobny artykuł: Rewolucja w Tunezji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Décès de Fouad Mebazaa [online], Kapitalis, 23 kwietnia 2025 [dostęp 2025-04-23] (fr.).
  2. a b c d e Biographie de Monsieur Foued Mebazaa Président de la Chambre des Députés. apf.francophonie.org. [dostęp 2011-01-25]. (fr.).
  3. a b c Fouad Mebazaa - Lawyer Profile. martindale.com. [dostęp 2011-01-15]. (ang.).
  4. Tunisia legal body says speaker is interim president. Reuters, 15 stycznia. [dostęp 2011-01-15]. (ang.).
  5. Shooting on the streets as Tunisia tries to form coalition. Reuters, 15 stycznia 2011. [dostęp 2011-01-22]. (ang.).
  6. Tunisia installs former dissident as president. Reuters, 12 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-12]. (ang.).
  7. Tunisia's new president Marzouki sworn in. AFP, 13 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-03)]. (ang.).