Funkcja magiczna języka
Funkcja magiczna (stanowiąca) – funkcja wypowiedzi polegająca na tym, że za pomocą słów mówiący stara się kreować otaczającą go rzeczywistość, wpływać na jej kształt[1].
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
- zaklęcia,
- przekleństwa,
- życzenia, np. Bogumił będzie miły Bogu,
- ślubowania.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anna Kozłowska, Funkcje znaków. Elementy aktu komunikacji., Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, s. 13.