Górni herbu Junosza

Górni – polska rodzina szlachecka pieczętująca się herbem szlacheckim Junosza^[1].

Pochodzenie rodu

Ród Górnych herbu Junosza pochodzi ze wsi Górne (współcześnie Górno) w powiecie chęcińskim z województwa sandomierskiego. Początkowo był to ród reprezentujący szlachtę średnią, lecz z czasem wskutek wojen i zmian demograficznych znacząco zubożał. Następnie od I połowy XV wieku przedstawiciele rodu pojawili się na Lubelszczyźnie, gdzie byli dziedzicami wsi Rzeczyca Ziemiańska (dawniej Rzeczycza Koźmianowa) oraz części ziem w poszczególnych wsiach województwa lubelskiego m.in. Wysokie, Sobieszczany. Ród Górnych jest spowinowacony między innymi z rodami Sobieszczańskich herbu Rogala oraz Niezabitowskimi herbu Lubicz^[2]. Ród został wymieniony w publikacji Józefa Krzepela pt. „Rody ziemiańskie XV i XVI wieku : zestawione według dzielnic, w których były osiedlone”^[3].

Przedstawiciele rodu

Jan Górny (młodszy) – dziedzic dóbr Wysokie w powiecie lubelskim w 1531 roku (Ks.poborowe)^[4]
Jan Górny (starszy) – zapisał żonie Elżbiecie 40 grzywien posagu i tyleż samo wiana (ZL IV 56)^[5]
Jakub Górny – właściciel 1/2 łana, szlachcic bez kmieci^[5]
Piotr Górny – właściciel wsi Rzeczycza Koźmianowa w latach 1443 – 1454^[5]
Andrzej Górny – posiadacz 1/4 łana we wsi Sobieszczany^[5]
o. Honorat Górny - prowincjał polski i przeor zakonu ojców augustianów w Lublinie w latach 1655-1664, duchowy przewodnik podczas szwedzkiej okupacji miasta oraz zasłużony zakonnik, twórca Bractwa Pocieszenia^[6]

Przypisy

↑ TadeuszT. Gajl TadeuszT., Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów., Gdańsk: L&L, 2007, s. 450-496 .
↑ JerzyJ. Dunin-Borkowski JerzyJ., Roczniki szlachty polskiej, Lwów: K. Łukaszewicz, 1881, s. 436 .
↑ JózefJ. Krzepela JózefJ., Rody ziemiańskie XV i XVI wieku : zestawione według dzielnic, w których były osiedlone, Kraków: Skład Główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, 1930, s. 82 .
↑ SewerynS. Uruski SewerynS., Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T.4, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1907, s. 278 .
↑ ^a ^b ^c ^d StanisławS. Kuraś StanisławS., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 48, 71, 206, 219, 280 .
↑ IrenaI. Rolska IrenaI., Dzieje zespołu klasztornego oo. augustianów w Lublinie (1624–1864), „Liturgia Sacra 18” (1), Lublin 2012, s. 223–230 .

[1] TadeuszT. Gajl TadeuszT., Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów., Gdańsk: L&L, 2007, s. 450-496 .

[2] JerzyJ. Dunin-Borkowski JerzyJ., Roczniki szlachty polskiej, Lwów: K. Łukaszewicz, 1881, s. 436 .

[3] JózefJ. Krzepela JózefJ., Rody ziemiańskie XV i XVI wieku : zestawione według dzielnic, w których były osiedlone, Kraków: Skład Główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, 1930, s. 82 .

[4] SewerynS. Uruski SewerynS., Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T.4, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1907, s. 278 .

[:0-5] StanisławS. Kuraś StanisławS., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 48, 71, 206, 219, 280 .

[6] IrenaI. Rolska IrenaI., Dzieje zespołu klasztornego oo. augustianów w Lublinie (1624–1864), „Liturgia Sacra 18” (1), Lublin 2012, s. 223–230 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]