Przejdź do zawartości

Gąska (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gąska (Budzisz, Paparona)
Ilustracja
Gąska
Typ herbu

Gąska (Anser, Budzisz, Paparona) – herb szlachecki.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

W polu błękitnym gęś srebrna siedząca na kępie trawy zielonej. Klejnot: pięć piór strusich.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Najstarszy zapis pochodzi z 1402 r. o Janie z Wodzieradów z klejnotu Gąski, który stanął na rokach ziemskich w Sieradzu[1]. Najstarsza pieczęć 1501 r. Przypuszczalnie ród wywodzi się z Gąsek w ziemi sieradzkiej[1].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Bildzieszewski[2], Budziłowicz, Budzisz, Budziszewski, Budźko, Bujnowski, Bury[3][4], Burych, Chodowski, Choduski, Chołodowski, Dawibiński, Galin, Gorliszewski, Gąska, Hanaszewski, Jachlicki, Jaczyc, Jarogłowski, Kałuwur, Kamionomojski, Nienidzki, Niewodzki, Papara, Parpura, Parzniewski, Parzniowski, Pstrokoński, Rawil, Rzekiecki, Rzekocki, Szydłowski, Wadoracki, Wodziniecki, Wojucki, Woszczenko, Wuydzyn.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alicja Szymczakowa, Wodzieradzcy herbu Gąska z Sieradzkiego, „Studia z Dziejów Średniowiecza” (25), 2022, s. 333–352, DOI10.26881/sds.2022.25.14, ISSN 2544-2562 [dostęp 2024-06-25].
  2. Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 293. ISBN 978-985-6372-52-3. (pol.).
  3. Herbarz Orszański, Witebsk 1900
  4. Andrzej Brzezina Winiarski. Herby Szlachty Rzeczypospolitej. Wydawnictwo De Facto, Warszawa 2006

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]