Gabriel de Gramont – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gabriel de Gramont
Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1486 Gaskonia
Data i miejsce śmierci	26 marca 1534 Balma
Arcybiskup Tuluzy
Okres sprawowania	1533–1534

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	8 czerwca 1530 Klemens VII
Kościół tytularny	San Giovanni a Porta Latina

Gabriel de Gramont (ur. w 1486 w Gaskonii, zm. 26 marca 1534 w Balmie) – francuski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1486 roku w Gaskonii, jako syn Rogera de Gramont i Eléonore de Béarn (jego bratem był Charles, późniejszy arcybiskup Bordeaux)^[1]. W młodości postanowił obrać karierę kościelną i przyjął święcenia diakonatu^[1]. 28 kwietnia 1523 roku został wybrany biskupem Couserans^[2]. Rok później został przeniesiony do diecezji Tarbes^[2]. W 1525 roku regentka Ludwika Sabaudzka wysłała go do Hiszpanii, jako oficjalnego ambasadora, mającego wynegocjować uwolnienie Franciszka I, a w następnym roku został aresztowany przez Karola V w odwecie za utworzenie sojuszu króla Francji z Henrykiem VIII^[1]. Po uwolnieniu, w 1526 roku udał się do Anglii, by w tajemnicy doprowadzić do rozpadu małżeństwa króla z Katarzyną Aragońską i ożenić go z Małgorzatą z Nawarry^[1]. W 1529 roku został arcybiskupem Bordeaux i nuncjuszem apostolskim we Francji^[1]. Rok później zrezygnował z archidiecezji, na rzecz swojego brata^[1]. 8 czerwca 1530 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Giovanni a Porta Latina^[2]. Dwa lata później został biskupem Poitiers, a w 1533 – arcybiskupem Tuluzy^[2]. Negocjował zawarcie małżeństwa przez Henryka II i Katarzynę Medycejską^[1]. Zmarł 26 marca 1534 roku w Balmie^[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Gabriel de Gramont. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-02-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Gabriel de Gramont. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-02-01]. (ang.).

Biskupi Bordeaux

Wczesne średniowiecze	Delfin z Bordeaux (380–404) Amand z Bordeaux (404–410) Seweryn z Cologne (410–420) Amand z Bordeaux (420–431/432) Gallicien (od 451) Emile (od 475) Cyprien (485–511) Leon I Stary (od 520) Leon II Młody (542–564) Bertrand (566 – po 585) Gondégisile (589) Nicaise (VII – VIII wiek) Arnegisile (VII – VIII wiek) Antoni (VII – VIII wiek) Fronton (VII – VIII wiek) Verevulph (VII – VIII wiek) Sicaire (816 – po 825) Adelelme (829 – po 848) Frotaire (860–876) Adelbert (od 940) Gotfryd I (od 982)
Późne średniowiecze	Gombaud (od 989) Séguin (od 1000) Arnaud (1022) Islon z Saintes (1022–1026) Gotfryd II (1027–1043) Archambaud z Parthenay (1047–1059) Andron (1059) Joscelin z Parthenay (1060–1086) Amat d’Oloron (1088–1102) Arnaud Géraud z Cabnac (1103–1130) Gérard d’Angoulême (de Blaye) (1131–1135) Gotfryd III (1135–1158) Raimond z Mareuil (1158–1160) Hardouin (1160–1162) Bertrand z Montault (1162–1173) Guillaume Le Templier (1174–1187) Hélie z Malemort (1188–1207) Guillaume Amanieu Genewski (1207–1227) Géraud z Malemort (1227–1261) Pierre z Roncevault (1262–1270) Simon z Rochechouart (1275–1280) Guillaume III (1285–1287?) Henryk Genewski (1289–1296) Boson de Salignac (1296–1300) Bertrand de Got (1300–1305) Arnaud z Canteloup (1305) Arnaud z Canteloup (1306–1332) Pierre de Luc (1332–1345) Amanieu z Cazes (1344–1348) Bernard z Cazes (1348–1351) Amanieu de La Mothe (1351–1360) Filip z Chambarlhac (1360–1361) Hélie z Salignac (1361–1378) Guillaume IV (1378 0 1379) Raimond Bernard z Roqueis (1380–1384) François z Benévent (1384–1389) François Hugotion z Aguzzoni (1389–1412) David z Montferrand (1414–1430) Pey Berland (1430–1456) Blaise Régnier z Gréelle (1456–1467) Arthur z Montauban (1467–1478) André d’Espinay (1478–1500)
Czasy nowożytne	Jean z Foix (1501–1529) Gabriel de Gramont (1529–1530) Charles z Gramont (1530–1544) Jean du Bellay (1544–1553) Jean z Montluc (1550) François z Mauny (1553–1558) Jean du Bellay (1558–1560) Antoine Prévost z Sansac (1560–1591) Jean Le Breton (1592–1599) François d’Escoubleau de Sourdis (1599–1628) Henri d’Escoubleau de Sourdis (1629–1645) Henri z Béthune (1646–1680) Louis d’Anglure z Bourlémont (1680–1697) Armand Bazin de Bezons (1698–1719) François Élie de Voyer de Paulmy d’Argenson (1719–1728) François Honoré de Casaubon de Maniban (1729–1743) L.-Jacques d’Audibert de Lussan (1743–1769) Ferdinand-Maximillien Mériadec de Rohan-Guéméné (1769–1781) Jérôme Champion de Cicé (1781–1802)
Francja Rewolucyjna	Pierre Pacareau administrator (1791–1797) Dominique Lacombe administrator (1797–1801)
Arcybiskupi	Charles François d’Aviau du Bois de Sansay (1802–1826) Jean-Louis Lefebvre de Cheverus (1826–1836) François Auguste Ferdinand Donnet (1837–1882) François de La Bouillerie (1872–1882) Aimé-Victor-François Guilbert (1883–1889) Victor-Lucien-Sulpice Leçot (1890–1908) Pierre-Paulin Andrieu (1909–1935) Maurice Feltin (1935–1949) Paul Richaud (1950–1968) Marius Maziers (1968–1989) Pierre Eyt (1989–2001) Jean-Pierre Ricard (2001–2019) Jean-Paul James (od 2020)

Kontrola autorytatywna (osoba):