Garlejów Groń
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
730 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Świnna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°40′31,2″N 19°20′47,6″E/49,675333 19,346556
| |
Garlejów Groń (730 m)[1] – szczyt w Paśmie Pewelskim[2] (zwanym także Czeretnikami), które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[3], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[4]. Znajduje się między szczytami Madeje i Gracówka[2]. Nazwa Garlejów Groń używana jest przez miejscową ludność i pochodzi od pobliskiego przysiółka Garleje[5].
W północno-zachodnie i porośnięte lasem stoki Garlejowego Gronia wcinają się dolinki źródłowych cieków Potoku Grabskiego. W południowo-wschodnim kierunku Garlejów Groń tworzy krótki grzbiet oddzielający dolinki dwóch potoków uchodzących do Pewlicy; po wschodniej stronie jest to potok Głęboki, po zachodniej Mały Potok. Grzbiet ten jest w dużym stopniu bezleśny, zajęty przez stopniowo zarastające pola miejscowości Pewel Wielka. Stok północno-zachodni należy do wsi Pewel Ślemieńska (obydwie miejscowości są w województwie śląskim, powiecie żywieckim)[2].
Dzięki odkrytym ternom z grzbietu Garlejów Gronia rozciąga się dobra panorama widokowa[6].
Szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]
żółty: Pewel Mała – Janikowa Grapa – Beskid – Madeje – Garlejów Groń – Zawaliska – Baków – Ubocz – Gachowizna. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 2:10 h[7]
szlak rowerowy z Jeleśni
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-03-19].
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-19].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 327–328, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M.Jodłowski, Regionalizacja fizycznogeograficzna Karpat Zachodnich – studium metodologiczne, [w:] W. Ziaja. M. Jodłowski (red.), Struktura środowiska przyrodniczego a fizjonomia krajobrazu, Kraków 2014, s. 85–106.
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 393.
- ↑ Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 261, ISBN 978-83-62460-50-2.
- ↑ Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.