Gaylord Gladiator

Gaylord Gladiator
	; Gaylord Gladiator
Producent	Gaylord Cars
Projektant	Brooks Stevens
Zaprezentowany	Lipiec 1955
Okres produkcji	1955
Miejsce produkcji	Friedrichshafen
	Dane techniczne
Segment	F
Typy nadwozia	2-drzwiowe coupé-cabrio
Skrzynia biegów	4-biegowa automatyczna
Napęd	tylny
Rozstaw osi	2540 mm
Masa własna	1815 kg
	Dane dodatkowe
Konkurencja	Rolls-Royce Silver Cloud
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gaylord Gladiator – samochód osobowy klasy luksusowej wyprodukowany przez amerykańskie przedsiębiorstwo Gaylord Cars w 1955 roku.

Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]

Gaylord Gladiator powstał z inicjatywy potomków amerykańskiego przedsiębiorcy, który zbudował majątek na wsuwkach do włosów. Bracia Gaylord planowali zbudować najdroższy i najbardziej luksusowy samochód na rynku^[1], w efekcie czego powstało 2-drzwiowe coupe o awangardowej stylizacji autorstwa Brooksa Stevensa^[2]. Nowatorskim rozwiązaniem, jak na połowę lat 50. XX wieku, było zastosowanie nadwozia łączącego twardy dach, który był składany i chowany pod klapą bagażnika na wzór współczesnych coupé-kabrioletów^[3].

Samochód wyróżnił się charakterystycznym, dwubarwnym malowaniem nadwozia z obfitymi ozdobnikami z chromu, a także kontrastowym połączeniem czerni z białymi panelami na błotnikach i drzwiach. Wewnątrz z kolei wykorzystano mieszankę skóry i drewna, którymi obficie pokryto kokpit^[1].

Do napędu Gladiatora wykorzystano 6-litrowy, benzynowy silnik V8 o mocy 305 KM, który zapożyczono od amerykańskiego Cadillaka. Umieszczona z przodu jednostka przenosiła moc na tylną oś, współpracując z 4-biegową automatyczną przekładnią^[4].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Gaylord Gladiator miał trafić do małoseryjnej produkcji ograniczonej do 25 egzemplarzy^[5], jeszcze przed jej rozpoczęciem znajdując zainteresowancyh m.in. wśród egipskiego monarchy Faruka I, czy amerykańskiego aktora Dicka Powella^[5]. Po niezadowalających rezultatach samodzielnej budowy pierwszego prototypowego egzemplarza Gladiatora przez braci Gaylord, wytwarzanie samochodu zlecono przedsiębiorstwu FIF w RFN, które w 1955 roku wyprodukowało kolejne 2 sztuki w małych zakładach w Friedrichshafen^[5].

Pierwotnie cena samochodu miała wynieść 10 tysięcy ówczesnych dolarów, jednak wysokie koszty prowadzenia przedsięwzięcia zmusiły braci Gaylord do podniesienia ceny do 17 500 dolarów^[5]. Komplikacje związane z rozbieżnością pomiędzy zbudowanymi przez Niemców 2 sztukami Gladiatora, a oczekiwaniami Amerykanów^[5], doprowadziły do upadku przedsięwzięcia w 1956 roku^[5]. Jeden samochód nabył prywatny kolekcjoner w Stanach Zjednoczonych, a drugi pozostał w posiadaniu współczesnych spadkobierców zakładów w Friedrichshafen. Ci w 2017 roku odrestaurowali Gladiatora i umieścili go w muzeum^[2].

Silnik[edytuj | edytuj kod]

V8 6.0l 305 Cadillac

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Gaylord Gladiator: The Bittersweet Tale Of ‘The World’s Best Car’. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).
↑ ^a ^b 1957: Samochód, który wygląda jak smoking – cześć Gaylord Gladiator!. [dostęp 2024-02-15]. (pol.).
↑ 1950s Gaylord Concept Cars. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).
↑ Gaylord Gladiator specs. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f American Maybach: The doomed Gaylord Gladiator. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).

[:3-1] Gaylord Gladiator: The Bittersweet Tale Of ‘The World’s Best Car’. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).

[:2-2] 1957: Samochód, który wygląda jak smoking – cześć Gaylord Gladiator!. [dostęp 2024-02-15]. (pol.).

[3] 1950s Gaylord Concept Cars. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).

[4] Gaylord Gladiator specs. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).

[:1-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f American Maybach: The doomed Gaylord Gladiator. [dostęp 2024-02-16]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]