Gieorgij Jewdokimienko

Gieorgij Jewdokimienko
Георгий Евдокименко
Pełne imię i nazwisko	Gieorgij Stepanowicz Jewdokimienko
Data i miejsce urodzenia	20 października 1914 ; Weniow Gubernia tulska
Data i miejsce śmierci	24 września 1996 ; Moskwa
	Starszy Doradca KGB przy MSW w Warszawie
Okres	od 1954; do 1959
Przynależność polityczna	KPZR
Poprzednik	Sierafim Lalin
Następca	Jelisiej Sinicyn
	Odznaczenia

Gieorgij Stepanowicz Jewdokimienko, ros. Георгий Степанович Евдокименко (ur. 20 października 1914 w Weniowie, zm. 24 września 1996 w Moskwie) – generał porucznik, funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych, działacz polityczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kierownik Młodzieżowej Rolniczej Stacji Doświadczalnej od 1930. W organach NKWD-KGB od 1939. Po ukończeniu specjalistycznych studiów działał w latach 1939–1941 na Wołyniu; od 1941 do 1945 w organach zabezpieczenia tyłów 5 Armii, Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego i Północnej Grupy Wojsk; w tym czasie na stanowisku dowódcy oddziału i zastępcy naczelnika „Smiersz” Frontów Północno-Kaukaskiego i Nadbałtyckiego.

W latach 1945–1947 zastępca Naczelnika Inspekcji Sojuszniczej Komisji Kontroli na Węgrzech. Od 1947 do 1949 zastępca naczelnika wydziału i naczelnik wydziału MGB Centralnej Grupy Wojsk. Od 1949 do 1951 ponownie na Węgrzech na stanowisku zastępcy Starszego Doradcy i Starszego Doradcy MGB ZSRR przy MSW Węgier. Od 1951 do 1953 zastępca naczelnika UMGB w Kraju Chabarowskim, następnie do 1954 zastępca naczelnika i naczelnik Oddziału MWD – KGB. W latach 1954–1959 starszy doradca, kierownik grupy KGB przy MSW PRL. Od 1959 do 1961 zastępca naczelnika 2 Sekcji Specjalnej OTU KGB. Od 1961 do 1963 naczelnik KGB Kraju Krasnojarskiego. W latach 1963–1975 przewodniczący KGB Kazachskiej SRR. Z tego stanowiska odszedł na emeryturę.

Od 1975 do przejścia na emeryturę członek Rady Najwyższej ZSRR (7, 8 i 9 kadencji).

Był żonaty, miał 3 synów.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Instytut Rolniczy w Leningradzie (1939)
Wyższa Szkoła NKWD ZSRR (1939)

Awanse generalskie[edytuj | edytuj kod]

gen. major – 9 grudnia 1964
gen. porucznik – 17 grudnia 1969

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Н.В. Петров: Кто руководил органами госбезопасности, 1941 – 1954: Справочник, Междунар. о-во «Мемориал», РГАСПИ, ГАРФ, ЦА ФСБ России, О-во «Мемориал», «Звенья» Moskwa 2010, 1008 s.
Осипов Б.В, Крижановская Г.Н.: Брасовская земля: история и современность, Локоть Брянск 2011, 388 s.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898-1991, [w:] [1]