Giuseppe Borgatti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giuseppe Borgatti
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1871
Cento

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

18 października 1950
Reno di Leggiuno

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Giuseppe Borgatti (ur. 17 marca 1871 w Cento, zm. 18 października 1950 w Reno di Leggiuno[1]) – włoski śpiewak operowy, tenor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Liceo Musicale w Bolonii u Alessandro Busiego[1][2]. Na scenie zadebiutował w 1892 roku w Castelfranco Veneto w tytułowej roli w Fauście Charles’a Gounoda[1]. Występował na scenach włoskich, w Madrycie, Sewilli, Petersburgu i Buenos Aires[2]. W 1896 roku wystąpił w mediolańskiej La Scali w tytułowej roli w prapremierowym przedstawieniu opery Andrea Chénier Umberta Giordana[1]. Brał udział we włoskich premierach Salome Richarda Straussa (Turyn 1906) i Złota Renu Richarda Wagnera (Mediolan 1903)[2]. W 1914 roku ze względu na postępującą jaskrę wycofał się ze sceny, w 1923 roku całkowicie utracił wzrok[1].

W 1927 roku ukazała się jego autobiografia pt. La mia vita d’artista[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 399. ISBN 0-02-865526-5.
  2. a b c Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 365. ISBN 83-224-0113-2.