Giuseppe Tartini

{{{nazwa}}}

Miejsce urodzenia	Piran
Pochodzenie	Republika Wenecka
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka baroku
Zawód	kompozytor, skrzypek, muzykolog, pedagog

{{Artysta muzyczny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | faksymile = | data urodzenia = | wydawnictwo = | nazwa oryginalna = | alt zdjęcia = | nazwa = | imię i nazwisko = | typ głosu = | miejsce urodzenia = | wyróżniony instrument = | opis zdjęcia = | odznaczenia = | miejsce śmierci = | data śmierci = | opis faksymile = Nieznane pola: "rok_rozwiązania", "opis_zdjęcia", "wytwórnia", "data_urodzenia", "cytaty", "rok_założenia", "byli_członkowie", "imię_nazwisko", "wyróżniony_instrument", "miejsce_urodzenia", "data_śmierci", "członkowie", "wykonawca", "tło" oraz "miejsce_śmierci". Nieoczekiwana grafika: "pochodzenie".

Giuseppe Tartini, wymowa: Dżiuzeppe Tartini (ur. 8 kwietnia 1692, zm. 26 lutego 1770) – włoski kompozytor, skrzypek, muzykolog i pedagog.

Pochodził z Piranu na półwyspie Istria w Republice Weneckiej. Studiował prawo na Uniwersytecie w Padwie. Około 1714 był muzykiem opery w Ankonie, a od 1721 – kapelmistrzem i skrzypkiem w bazylice św. Antoniego w Padwie. Od 1726/1727 prowadził szkołę skrzypcową, do której ściągali uczniowie z całej Europy.

Tartini pisał utwory na skrzypce, najczęściej koncerty i sonaty, czasem z towarzyszeniem klawesynu. Najsłynniejsze z nich to niezwykle trudna do wykonania Sonata z diabelskim trylem (g-moll), a także Didone abbandonata (również sonata g-moll). Tartini był także wybitnym teoretykiem muzyki, publikując dzieło Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia.

W jego rodzinnym mieście – Piranie centralny plac nosi jego imię. Pośrodku placu znajduje się także pomnik kompozytora.