g-moll

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Znaki chromatyczne w gamie g-moll
Diagram akordu g-moll dla gitary

g-mollgama oparta na skali molowej, której toniką jest g.

Gama g-moll w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera dźwięki: g, a, b, c, d, es, f. W zapisie tonacji g-moll występują dwa bemole.


\relative g'{
\key g \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn g1 a b c d es f g \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
g a b c d es f g
} }

Gama g-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):


\relative g'{
\key g \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn g1 a b c d es fis g \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
g a b c d es fis g
} }

Gama g-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy g-moll naturalnej):


\relative g'{
\key g \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn g1 a b c d e fis g \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
g a b c d e fis g
} }

Równoległą (pararelną) gamą durową jest B-dur[1], jednoimienną durową – G-dur.

Nazwa g-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (g), trzeciego (b) i piątego (d) stopnia gamy g-moll.

Akord g-moll


\relative f'{
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn s1 <g b d> s1 \cadenzaOff
}

CDEFGAHCDEFGAH

Znane dzieła w tonacji g-moll:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • G minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  • G minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).