Glauberyt (minerał)

Glauberyt

Glauberyt
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	siarczan wapnia i sodu (CaNa2(SO4)2)
Twardość w skali Mohsa	2,5–3
Przełam	muszlowy
Łupliwość	doskonała
Pokrój kryształu	tabliczkowy, płytkowy, słupkowy
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,75–2,85 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	przeważnie bezbarwny, biały, szary lub czerwony
Rysa	biała
Połysk	szklisty, woskowy

Glauberyt – minerał z gromady siarczanów. Jest minerałem rzadkim, rozpowszechnionym tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego chemika J. R. Glaubera, który pierwszy zastosował go w medycynie jako środek przeczyszczający.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym lub słupkowym. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, ziemistych, nerkowatych. Prawidłowe kryształy spotykane są najczęściej w druzach mineralnych. Jest kruchy, przezroczysty, jest słonogorzki w smaku. Trudno rozpuszcza się w wodzie, na powietrzu przekształca się w gips.

Występowanie

Składnik niektórych złóż solnych. Jest ewaporatem morskim, niekiedy jeziernym. Występuje wraz z nitronatrytem, sylwinem, halitem, gipsem.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Chile – pustynia Atakama (wraz z nitronatrytem), USA – Kalifornia (słone jeziora), Arizona, Nowy Meksyk, Kazachstan, Uzbekistan, Hiszpania, Francja, Włochy, Rosja.

• W Polsce: stwierdzono występowanie w złożach soli na Kujawach.

Zastosowanie

• stosowany w przemyśle: chemicznym (do wyrobu sody i soli glauberskiej), szklarskim, papierniczym i tekstylnym, farbiarskim w medycynie,
• stanowi poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.

Bibliografia

• W. Schumann: Minerały świata. Alma-Press, 2003.brak strony w książce
• J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Multico, 1997.brak strony w książce

Linki zewnętrzne

• artykuł o glauberycie na stronie Webmineral.com (ang.)
• artykuł o glauberycie na stronie Mindat.org (ang.)