Gołąbek bukowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gołąbek bukowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

gołąbkowate

Rodzaj

gołąbek

Gatunek

gołąbek bukowy

Nazwa systematyczna
Russula faginea Romagn.
Russules d’Europe Afr. Nord (Bordas): 681 (1967)
Zasięg
Mapa zasięgu
Zasięg w Europie

Gołąbek bukowy (Russula faginea Romagn.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1967 r. Henri Charles Louis Romagnesi we Francji i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Synonimy[2]:

  • Russula faginea Romagn. 1962
  • Russula faginea var. gelatinata Kärcher 2005

Polską nazwę podała Alina Skirgiełło w 1988 r.[3]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica do 14 cm, barwa brudnoczerwona, brązowordzawa lub kakaowa. U starszych okazów lub podczas deszczu silnie odbarwia się do płowej i żółtej, jedynie zaokrąglony i krótko karbowany brzeg pozostaje różowy. Skórka matowa i przyrośnięta, dająca się oderwać tylko na brzegu[3].

Blaszki

Kremowe do jasnoochrowych[3].

Trzon

Wysokość 4–11,5 cm, grubość 1,5–3,2 cm, biały, z czasem żółknący i płowiejący od podstawy w górę[3].

Miąższ

Biały, przebarwiający się na żółtawo, o łagodnym smaku[3].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 42–57 × 9–13,5 µm. Bazydiospory 8,5–9,7× 7,5–8,7 µm, szeroko elipsoidalne, do odwrotnie jajowatych, pokryte licznymi, dużymi, stożkowatymi brodawkami z nielicznymi łącznikami i wyraźnym hilum. Cystydy 60–120 × 8–13 µm, wrzecionowate, często z kończykiem. Dermatocystydy wąskie, rzadkie, o szerokości do 4,4 µm. W kapeluszu występują sferocysty[3].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej i Europie. Najwięcej stanowisk podano w Europie i jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony[4]. W Polsce do 2003 r. jedyne stanowisko podał Stanisław Domański w 1967 r. w Lasach Łochowskich[5], w 2020 r. podano następne stanowiska[6]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[7].

Naziemny grzyb mykoryzowy, występujący w lasach bukowych[5] i bukowo-grabowych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  2. Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  3. a b c d e f g Alina Skirgiełło, Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota). Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1998, s. 148, ISBN 83-01-09137-1.
  4. Występowanie Russula faginea na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  5. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 602, ISBN 83-89648-09-1.
  6. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  7. Aktualne stanowiska Russula faginea w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-19] (pol.).