Gołąbek czerwonobrzegi
_s.F._Rray_21592.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gołąbek czerwonobrzegi |
| Nazwa systematyczna | |
| Russula laeta Jul. Schäff. Russula-Monographie (Eching): 162 (1952) | |
_s.F._Rray_21594.jpg)
Gołąbek czerwonobrzegi (Russula laeta Jul. Schäff.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1952 r. Julius Schäffer i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1].
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[2]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica do 5,8 cm, wypukły, bez garbka. Powierzchnia brązowoczerwona z odcieniami fioletu i pastelowej czerwieni, gładka. Brzeg regularny, u starszych okazów poszarpany[3].
Przyrośnięte, o szerokości do 5 mm, nierówne, gęste, bladopomarańczowe, niezmienne. Krawędzie gładkie[3].
Wysokość do 6 cm, grubość do 1,6 cm na wierzchołku, 1,7 cm na środku, z wyraźnie bulwiastą podstawą o średnicy 2,2 cm. Powierzchnia biała z żółtawobiałym odcieniem u podstawy, gładka[3].
O grubości do 0,4 cm, biały, niezmieniający barwy po uszkodzeniu. Zapach owocowy[3].
- Cechy mikroskopowe
Bazydiospory 7,47–9,13 × 6,64–7,47 μm; Q = 1,12-1,2 µm; kuliste do prawie kulistych, pokryte izolowanymi, tępymi brodawkami o wysokości 0,8–2,6 μm i niekompletną siateczką, amyloidalne z wyrostkiem wnęki o długości 1,6–3,2 µm. Podstawki 33,6–48,0 × 9,6–14,4 μm, maczugowate, ziarniste, z czterema spiczastymi sterygmami o długości 4,8–8,0 μm. Pleurocystydy 52,0–70,4 × 8,0–12,8 µm, maczugowate, szeroko maczugowate do prawie cylindrycznych, z tępymi lub ostrymi wierzchołkami. Cheilocystydy 40,0–54,4 × 8,0–12,8 µm, maczugowate z inkrustowanymi lub dziobowatymi końcami. Skórka kapelusza zżelowana, epikutis złożony z dermatocystyd o szerokości 3,2–4,98 µm, włoski luźno ułożone, inkrustowane, ziarniste. Kaulocystydy 38,4– 56,0 × 6,4–11,2 μm, od kształcie od prawie cylindrycznych do wrzecionowatych z tępymi i ostrymi wierzchołkami, gęsto ziarniste, septowane. Brak sprzążek[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Najwięcej stanowisk podano w Europie[4]. W Polsce do 2003 r. jedyne stanowisko podała Maria Ławrynowicz w 1973 r.[2]
Naziemny grzyb mykoryzowy występujący w lasach liściastych i mieszanych, zwłaszcza pod bukami[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-27] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 605, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Munruchi Kaur, Amandeep Kaur, Naseema Aqbar Wani, Morpho-anatomical and Phylogenetic studies of Russula species from Narkanda, India, 2022, s. 5–6, DOI: 10.21203/rs.3.rs-2275176/v1.
- ↑ Występowanie Russula laeta na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-27] (ang.).