Godów (Radom)
| Dzielnica Radomia | |
 Wylewający Strumień Godowski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Radomia |
1 stycznia 1954[1] |
| SIMC |
0972832 |
Położenie na mapie Radomia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 51,363869°N 21,145748°E/51,363869 21,145748 | |
Godów – dzielnica Radomia, dawniej wieś. Najbardziej na południe wysunięta dzielnica miasta.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[2].
Godów to osiedle domów jednorodzinnych, zarówno starych, nawet przedwojennych, pozostałych po osiedlonych tu Niemcach. Wzdłuż ulic: Drzymały, Wilczyńskiego, Opolskiej powstaje nowoczesne osiedle domów jednorodzinnych. Znajduje się tam też boisko sportowe na którym gra lokalny zespół Centrum Radom. Przez dzielnicę przebiega Obwodnica Południowa Radomia, która została otwarta dla ruchu w 2015[3]. Na rogu ulic Ciborowskiej i Wiejskiej, zaraz za końcowym przystankiem autobusu miejskiego linii 6, znajduje się zaniedbany cmentarz, na którym na przełomie wieku XIX i XX, chowano osiedlonych w Radomiu Niemców, Austriaków i Holendrów. Właścicielem cmentarza jest od stycznia 2009 radomska parafia ewangelicko-augsburska, która zamierza przeprowadzić ekshumację i przenieść szczątki pochowanych tam ludzi do zbiorowego grobu na cmentarzu przy ulicy Kieleckiej. Godów jako jedyna dzielnica w Radomiu posiada monografię „Godów. Dzieje radomskiej dzielnicy” napisaną przez dr Elżbietę Orzechowską.
Przez osiedle przepływa Strumień Godowski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz.U. z 1953 r. nr 41, poz. 190
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Remonty dróg, zmiany w ruchu i tańsze bilety - podsumowanie roku 2015. mzdik.pl. [dostęp 2016-12-07]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Godów (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 645.
