Gridień
 „Gridień” przed 1911 rokiem | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
czerwiec 1891 |
| Wodowanie |
12 listopada 1893 |
 MW Imperium Rosyjskiego
| |
| Wejście do służby |
listopad 1895 |
| Wycofanie ze służby |
1913 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 400 ton |
| Długość |
60,2 metra |
| Szerokość |
7,42 m |
| Zanurzenie |
3,25–3,5 m |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania 2 kotły lokomotywowe moc 3500 KM, 1 śruba | |
| Prędkość |
21-22,5 węzła |
| Zasięg |
1640 Mm przy prędkości 15 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 6 dział kal. 47 mm (6 x I) 3 działka kal. 37 mm (3 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 381 mm (2 x I) |
| Załoga |
65 |
Gridień (ros. Гридень) – rosyjska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku i okresu I wojny światowej, jedna z sześciu jednostek typu Kazarskij. Okręt został zwodowany 12 listopada 1893 roku w Stoczni Admiralicji w Nikołajewie, a do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego wszedł w listopadzie 1895 roku, z przydziałem do Floty Czarnomorskiej. Od października 1907 roku jednostkę wykorzystywano jako okręt łącznikowy. W czerwcu 1908 roku okręt przekazano straży granicznej. Jednostkę wycofano ze służby w 1913 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
„Gridień” był jedną z sześciu kanonierek torpedowych typu Kazarskij (klasyfikowanych początkowo w Rosji jako krążowniki torpedowe)[1]. Pierwsze trzy jednostki zamówiono i zbudowano w Niemczech, trzy kolejne powstały w stoczniach krajowych[1].
Okręt zbudowany został w Stoczni Admiralicji w Nikołajewie[2][3]. Stępkę jednostki położono w czerwcu 1891 roku, a zwodowany został 12 listopada 1893 roku[1][4][a]. Koszt budowy okrętu wyniósł w przeliczeniu 66 600 £[3][5].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był niewielką, jednokominową kanonierką torpedową z dwoma masztami[2]. Długość całkowita wykonanego ze stali kadłuba wynosiła 60,2 metra, szerokość 7,42 metra i zanurzenie 3,25–3,5 metra[2][6]. Wyporność normalna wynosiła 400 ton, zaś pełna 432 tony[1][5][b]. Okręt napędzany był przez pionową maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 3500 KM, do której parę dostarczały dwa kotły lokomotywowe[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 21-22,5 węzła[1][2]. Okręt mógł zabrać zapas węgla o maksymalnej masie 90 ton, co zapewniało zasięg wynoszący 1640 Mm przy prędkości 15 węzłów[1][2].
Okręt wyposażony był w dwie pojedyncze wyrzutnie torped kalibru 381 mm (jedna stała na dziobie, druga obracalna na pokładzie)[1][2][c]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło sześć pojedynczych dział Hotchkiss M1885 L/40 kalibru 47 mm i trzy pojedyncze działka kalibru 37 mm L/20, także Hotchkiss[1][2][d].
Załoga okrętu liczyła 65 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][e].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Gridień” został wcielony do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego w listopadzie 1895 roku[1][2]. Jednostka weszła w skład Floty Czarnomorskiej[2][4]. W październiku 1907 roku „Gridień” stał się okrętem łącznikowym[1][4]. W czerwcu 1908 roku okręt został przekazany straży granicznej[1]. Jednostkę skreślono z listy floty w 1913 roku[1][f].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 202 podaje, że stępkę okrętu położono w 1892 roku.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 297 i Brassey 1894 ↓, s. 321 podają, że wyporność okrętu wynosiła 411 ton, natomiast Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 202 podaje, że mieściła się między 394 a 432 tony.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 322, Leyland 1900 ↓, s. 276 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 271 podają, że okręt miał trzy wyrzutnie torped.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 321, Leyland 1900 ↓, s. 275 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że okręt uzbrojony był w dwa pojedyncze działa kalibru 47 mm i siedem kalibru 37 mm.
- ↑ Leyland 1900 ↓, s. 275 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że załoga liczyła 60 osób.
- ↑ Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 202 podaje, że okręt wycofano ze służby w 1911 roku, zaś Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 297 podaje, że nastąpiło to w 1907 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1894. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: KAZARSKIY torpedo cruisers (1890-1895). Navypedia. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).
- The Naval Annual, 1900. J. Leyland (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1900. (ang.).
- The Naval Annual, 1906. J. Leyland, T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1906. (ang.).