Grzegorz Wojtowicz

Grzegorz Wojtowicz
	kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1897 ; Lipice
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 1983 ; Cowdenbeath
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Artylerii Polowej Legionów,; 3 Pułk Artylerii Ciężkiej,; 3 Dywizjon Artylerii Pieszej,; 21 Pułk Artylerii Lekkiej,; Dow. Obr.Plot. MSWoj.
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa); II wojna światowa
	Odznaczenia

Grzegorz Wojtowicz (ur. 1 lutego 1897 w Lipicach, zm. 24 kwietnia 1983 w Cowdenbeath) – kapitan artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 lutego 1897 w Lipicach, powiat drohobycki, jako syn Piotra^[1]. Uczestniczył w I wojnie światowej, u kresu której w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej^[2]. W Wojsku Polskim został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3]^[4]. W 1923, 1924 był oficerem 1 Pułk Artylerii Polowej Legionów w Warszawie^[5]^[6]^[2]. W 1928 był w składzie 3 kompanii artylerii pieszej w 3 Pułk Artylerii Ciężkiej w Wilnie^[7]. Został awansowany na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929^[8]. W 1932 był oficerem 3 Dywizjonu Artylerii Pieszej w Wilnie^[9]. Służył także w 21 Pułku Artylerii Lekkiej^[2]. Według stanu z marca 1939 był kierownikiem referatu w Dowództwie Obrony Przeciwlotniczej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[2]^[10].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji^[2]. Zmarł 24 kwietnia 1983 w Cowdenbeath w Szkocji^[2].

↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-17] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 45, s. 100, Czerwiec 1983. Koło Lwowian w Londynie.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 827.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 751.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 715.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 638.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 411, 475.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 194.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 713.
↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 436.
↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 242.

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.