Grzybówka dzwoneczkowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzybówka dzwoneczkowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

grzybówkowate

Rodzaj

grzybówka

Gatunek

grzybówka dzwoneczkowata

Nazwa systematyczna
Mycena tintinnabulum (Paulet) Quél.
Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 105 (1872)

Grzybówka dzwoneczkowata (Mycena tintinnabulum (Paulet) Quél.) – gatunek grzybów należący do rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji: Mycena, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].

Takson ten został opisał po raz pierwszy w 1793 r. Jean-Jacques Paulet jako Hypophyllum tintinnabulum. Do rodzaju Mycena zprzeniósł go Lucien Quélet w 1872 r.

Synonimy naukowe:

  • Agaricus tintinnabulum (Paulet) Fr. 1838
  • Hypophyllum tintinnabulum Paulet 1793[2].

Nazwę polską nadała Maria Lisiewska w 1987 r.[3]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 0,5–2cm, u młodych tępo dzwonkowaty, później stożkowaty, w końcu rozpostarty. Środek kapelusza zwykle płaski. Blaszki prześwitują, wskutek czego kapelusz jest promieniście prążkowany. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym jest lepki. Powierzchnia naga, gładka, jedwabiście błyszcząca, o barwie brązowej, sepii, szarobrązowej, lub ciemnoczerwonobrązowej, czasami ciemno czekoladowobrązowej[4].

Hymenofor

Blaszkowy, blaszki przyrośnięte i nieco zbiegające ząbkiem, o pofałdowanych ostrzach.Występują międzyblaszki. Początkowo blaszki mają barwę jasnoszarą z różowawym odcieniem, później mięsistoróżowawą[4][5].

Trzon

Wysokość 1–7 cm, grubość 1–3 mm, rurkowaty, wygięty, twardy i chrząstkowaty. Powierzchnia gładka, w stanie wilgotnym nieco lepka, w stanie suchym błyszcząca. Barwa bladoszara, beżowa, u podstawy często czerwonawa i przechodzi w nibykorzeń pokryty odstajcymi, białymi strzępkami[4][5].

Miąższ

Bardzo cienki, beżowoszary o niewyraźnym, gorzkim smaku. Ma zapach podobny do obierek ziemniaków lub chloru. Zapach szybko zanika[5].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki elipsoidalne lub pestkowate z niewyraźnym dziobkiem, o gładkiej powierzchni, amyloidalne i hialinowe. Wielkość 4–5,5 × 2,5–3,5 µm[6].

Gatunki podobne

Na martwym drewnie wyrasta kilka gatunków podobnych grzybówek, jednak późna pora pojawiania się grzybówki dzwoneczkowatej i tworzenie zwartych kęp łatwo pozwala ją odróżnić od innych grzybówek[5]. W zimie na martwym drewnie występuje kępami także płomiennica zimowa, różni się ona jednak wyglądem[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Grzybówka dzwoneczkowata występuje głównie w Europie, poza tym w USA znana jest z nielicznych tylko stanowisk[7]. W Polsce jest dość rzadka[5].

Rośnie w różnego typu lasach, parkach i alejach na martwym drewnie; na pniakach, powalonych pniach i konarach drzew liściastych[4]. Obserwowano ją na drewnie olszy szarej, brzóz, buków, dębów i wierzb. Szczególnie często występuje na drewnie olch i wierzb. Owocniki wytwarza od sierpnia do grudnia[3]. Jest to jeden z nielicznych gatunków grzybów, które pojawiają się bardzo późną jesienią i w zimie podczas bezmroźnych okresów. Zwykle wyrasta w zwartych kępach, czasami nawet w liczbie kilkudziesięciu owocników[5].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Saprotrof[3]. Grzyb niejadalny ze względu na małe rozmiary i gorzkawy smak[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2015-12-08] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-08] (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. a b c d e f g Marek Snowarski, Grzyby, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010, ISBN 978-83-7073-776-4.
  6. M. Lisiewska, K. Kochman, A. Skirgiełło, Grzybówka (Mycena). 17. Podstawczaki (Basidiomycetes), bedłkowe (Agaricales), gąskowate I (Tricholomataceae), Kraków: PWN, 1987.
  7. Występowanie Mycena tintinnabulum na świecie (mapa) [online], Discover Life [dostęp 2015-12-05] (ang.).