Grzywak (ssaki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzywak
Lophiomys
Milne-Edwards, 1867[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – grzywak afrykański (Lophiomys imhausi) na ilustracji z 1867 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

grzywaki

Rodzaj

grzywak

Typ nomenklatoryczny

Lophiomys imhausii Milne-Edwards, 1867

Synonimy
Gatunki

3 gatunki (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Grzywak[4] (Lophiomys) – rodzaj ssaków z podrodziny grzywaków (Lophiomyinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące we wschodniej Afryce[5][6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 252–301 mm, długość ogona 145–205 mm; masa ciała 590–920 g[7][8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1867 roku francuski zoolog Alphonso Milne-Edwards na łamach L’Institut[1]. Na gatunek typowy wyznaczył grzywaka afrykańskiego (L. imhausi).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Lophiomys: gr. λοφιον lophion ‘czubek’, zdrobnienie od λοφος lophos ‘grzebień, czub’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[9].
  • Phractomys: gr. φρακτος phraktos ‘chroniony’, od φρασσω phrassō ‘wzmocnić’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy: Phractomys aethiopicus W. Peters, 1867 (= Lophiomys imhausii Milne-Edwards, 1867).
  • Phragmomys: gr. φραγμος phragmos ‘żywopłot’[11]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[12]. Gatunek typowy: Lophiomys imhausii Milne-Edwards, 1867.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[13][8][5][4]:

Opisano również gatunki wymarłe[14]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b A. Milne-Edwards. [Notka bez tytułu]. „L’Institut”. 35 (1727), s. 46, 1867. (fr.). 
  2. W.C.H. Peters. [Notka bez tytułu]. „Zeitschrift für die gesammte Naturwissenschaften”. 29, s. 195, 1867. (niem.). 
  3. W.C.H. Peters. [Notka bez tytułu]. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1867, s. 19, 1868. (niem.). 
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 240. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 458. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Lophiomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-19].
  7. Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 650. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 293. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Palmer 1904 ↓, s. 383.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 534.
  11. Jaeger 1959 ↓, s. 195.
  12. Jaeger 1959 ↓, s. 160.
  13. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-09]. (ang.).
  14. J.S. Zijlstra, Lophiomys Milne-Edwards, 1867, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-09] (ang.).
  15. H.B. Wesselman, M.T. Black & M. Asnake: Small mammals. W: Y. Haile-Selassie & G. WoldeGabriel (redaktorzy): Ardipithecus kadabba: Late Miocene Evidence from the Middle Awash, Ethiopia. Berkeley (California): University of California Press, 2009, s. 123. ISBN 978-0-520-25440-4. (ang.).
  16. J.-P. Aguilar & J. Michaux. Un Lophiomys (Cricetidae, Rodentia) nouveau dans le Pliocène du Maroc; rapport avec les Lophiomyinae fossiles et actuels. „Paleontologica I Evolució”. 23, s. 205–211, 1990. (fr.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]