Górniki (Bytom)
| dzielnica Bytomia | |
 Ulica Żołnierska w Bytomiu-Górnikach w 2018 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica |
dzielnica |
| W granicach Bytomia |
1975 |
| Powierzchnia |
1,65[1] km² |
| Populacja (2018) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
630 os./km² |
| Strefa numeracyjna |
32 |
| Kod pocztowy |
41-936 |
| Tablice rejestracyjne |
SY |
Położenie na mapie Bytomia
| |
| 50°23′32,86″N 18°47′55,68″E/50,392460 18,798800 | |
Górniki (niem. Friedrichswille) – dzielnica Bytomia od 2012 roku, w granicach miasta od 1975 roku. Jest najmniejszą dzielnicą Bytomia pod względem ludności.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość Górniki powstała w pierwszej połowie XVIII wieku jako niewielka osada górników okolicznych kopalń kruszców na pograniczu Ptakowic, Wieszowy i Stolarzowic. W latach 1781-1782 część Górników leżącą na terytorium Ptakowic przekształcono w kolonię Ptakowitzer-Gorniken, a pozostała część osady dostała status samodzielnej kolonii. W 1881 połączono obie kolonie w jedną miejscowość o nazwie Friedrichswille. Jej funkcjonowanie było ściśle związane z kopalnictwem rud, szczególnie galmanu. W alfabetycznym spisie miejscowości z terenu Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wieś występuje pod polską nazwą Gurniki oraz nazwą niemiecką Friedrichswille[3].
W wyniku działalności górniczej wzrosła liczba mieszkańców osad ze 186 w 1816 do 900 w 1885. W XIX wieku założono tu kopalnie: "Peter Paul" (Piotr i Paweł), "Rochus", "Vorsehung" (Przewidywanie), "Leopold", "Aleksanderblick" (Spojrzenie Aleksandra) oraz "Aleksanderglück" (Szczęście Aleksandra). Nazwy dwóch ostatnich wiążą się prawdopodobnie z osobą cara Aleksandra I, który miał tędy przejeżdżać w 1820.
W 1873 uruchomiono tu szkołę podstawową, a w 1923 jedną z pierwszych w powiecie bytomsko-tarnogórskim szkołę mniejszościową. W wyniku podziału Górnego Śląska Górniki pozostały wraz ze Stolarzowicami w Niemczech choć w plebiscycie za Niemcami głosowało tu tylko 58 osób, a za Polską 487.
Po 1945 powrócono do historycznej nazwy Górniki[4]. W latach 1945-1951 miejscowość należała do powiatu bytomskiego, a następnie do powiatu tarnogórskiego (1951-1975). W wyniku reformy administracyjnej z 1975 Górniki znajdują się w granicach miasta Bytomia. W 2012 roku na wniosek mieszkańców utworzono nową dzielnicę Górniki[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Brzezinka, Wojciech Brol: Prognoza oddziaływania na środowisko projektu strategii rozwoju miasta Bytom 2020+. Bytom: 2014-07, s. 50.
- ↑ http://44mpa.pl/wp-content/uploads/2018/10/BYTOM_MPA_dokument.pdf
- ↑ Knie 1830 ↓, s. 165.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Uchwała nr XXX/449/12 Rady Miejskiej w Bytomiu z dnia 30 maja 2012r. w sprawie utworzenia dzielnicy Górniki. [dostęp 2018-06-06].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Johann Georg Knie, Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865 (niem.).
- Leonard Kłos, Edward Wieczorek: Miechowice - rowerem przez dzieje. Bytom: 2005.
- Sebastian Rosenbaum: Górniki [Friedrichswille] Miejscowość i mieszkańcy. Tarnowskie Góry: 2003.
