Halvdan Koht

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Haldvan Koht (ur. 7 lipca 1873, zm. 12 grudnia 1965) – norweski historyk i polityk, członek najpierw partii liberalnej, a następnie Norweskiej Partii Pracy. W latach 1935–1941 był norweskim ministrem spraw zagranicznych[1]. Nigdy nie był członkiem parlamentu norweskiego. Był profesorem Uniwersytetu w Oslo.

Koht był czynnym promotorem unifikacji języka norweskiego i stworzenia wariantu samnorsk[2]. Zaangażowany w prace Østlandsk reisning. Jako zwolennik teorii walki klas w języku włączył do programu partii w 1936 postulat polityki językowej która doprowadziłaby do powstania "języka ludu"[2]. Mimo iż nigdy nie uzyskał dla swych planów pełnego poparcia w partii, przyjęto jego postulaty i wprowadzono reformę języka w 1938. Reforma dramatycznie zredukowała wpływy wyższych klas na język norweski w wersji bokmål.

Po rozwiązaniu rządu norweskiego w 1941 do końca wojny przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych[1], gdzie kontynuował pracę naukową. Do Norwegii powrócił w 1949.

W 1945 r. zgłosił kandydaturę Józefa Stalina do Pokojowej Nagrody Nobla[3].

W 1959 r. został członkiem zagranicznym PAN[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Åsmund Svendsen: Halvdan Koht – utdypning (NBL-artikkel). [dostęp 2011-10-30]. (norw.).
  2. a b Michael G. Clyne: Undoing and redoing corpus planning. [dostęp 2011-10-30]. (ang.).
  3. Nomination Database [online], old.nobelprize.org [dostęp 2021-08-07].
  4. Koht, Halvdan, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-09-09].