Heinz Galinski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heinz Galinski
Ilustracja
Heinz Galinski przed siedzibą Gminy Żydowskiej w Berlinie (1967)
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1912
Malbork

Data i miejsce śmierci

19 lipca 1992
Berlin

Zawód, zajęcie

kupiec

Stanowisko

prezydent Centralnej Rady Żydów w Niemczech

Odznaczenia
Krzyż Wielki II Klasy Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Złota Gwiazda Przyjaźni między Narodami (NRD)

Heinz Galinski (ur. 28 listopada 1912 w Malborku, zm. 19 lipca 1992 w Berlinie) – pierwszy i czwarty prezydent Centralnej Rady Żydów w Niemczech.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z zawodu był kupcem tekstylnym. Od 1938 roku mieszkał w Berlinie, skąd w 1943 roku został deportowany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Następnie przebywał w obozach Mittelbau-Dora i Bergen-Belsen, gdzie 20 kwietnia 1945 roku doczekał wyzwolenia przez wojska brytyjskie. W czasie Holocaustu stracił żonę i rodziców.

Po II wojnie światowej zamieszkał w Niemczech, gdzie był m.in. w latach 1949–1992 przewodniczącym Gminy Żydowskiej w Berlinie. Jego następcą na stanowisku prezydenta Centralnej Rady Żydów w Niemczech został Ignatz Bubis. W 1975 roku przeżył nieudany zamach na swoje życie dokonany przy pomocy bomby ukrytej w przesyłce pocztowej. W 1987 roku został honorowym obywatelem Berlina.

Córka Heinza Galinskiego, Evelyn Hecht-Galinski, znana jest z poglądów antysyjonistycznych i krytycznych wypowiedzi pod adresem obecnej działalności Centralnej Rady Żydów w Niemczech.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]