Helena Usijewicz
| Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 stycznia 1968 |
| Zawód, zajęcie |
publicystka, krytyczka literacka |
| Odznaczenia | |
| |
Helena Feliksowna Usijewicz (ros. Елена Феликсовна Усиевич; ur. 20 lutego?/4 marca 1893 w Jakucku, zm. 15 stycznia 1968 w Moskwie) – radziecka publicystka i krytyczka literacka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką Feliksa Kona. Działalność w ruchu rewolucyjnym rozpoczęła w 1909 (w 1915 wstąpiła do partii bolszewickiej). W 1917 powróciła do Rosji, brała udział w wojnie domowej. W 1932 ukończyła studia w Instytucie Czerwonej Profesury i podjęła pracę jako krytyczka literacka w pismach „Literaturnyj kritik” i „Literaturnoje obozrienie”. Wydała broszurę O czystość leninizmu w teorii literatury, w której broniła pryncypiów bolszewizmu i krytykowała zwolenników bardziej liberalnego kursu w literaturze (m.in. Waleriana Pieriewierziewa). Była zwolenniczką realizmu socjalistycznego, czemu dała wyraz w artykułach O realizmie socjalistycznym, Krytyka metodami sztuki i „Rokoko” w krytyce. Recenzowała twórczość Majakowskiego, Ostrowskiego, Gorkiego i Zabołockiego.
W 1941 należała do redakcji pisma Nowe Widnokręgi[1].
Po II wojnie światowej wydała książki: Władimir Majakowskij (1950), Wanda Wasiliewskaja (1953) i Puti chodożestwiennoj prawdy (1958).
Była żoną rewolucjonisty Grigorija Usijewicza (zm. 1918). Blisko przyjaźniła się z Wandą Wasilewską, była tłumaczką jej książek na język rosyjski[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Albin Głowacki,Sprawa powojennej Polski na łamach „Nowych Widnokręgów” w latach 1941, 1942-1944 s. 123.
- ↑ Wanda Wasilewska we wspomnieniach (wybór, wstęp i oprac. Eleonora Syzdek), Książka i Wiedza, Warszawa 1982, s. 73
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Литературная энциклопедия 1929—1939; Tom 11, Стансы — Фортегуерри, Moskwa 1939