Skrzacik czarnouchy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Heliothryx auritus)
Skrzacik czarnouchy
Heliothryx auritus[1]
(J.F. Gmelin, 1788)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

krótkonogie

Rodzina

kolibrowate

Podrodzina

kolibrzyki

Rodzaj

Heliothryx

Gatunek

skrzacik czarnouchy

Synonimy
  • Trochilus auritus J.F. Gmelin, 1788[2]
  • Heliothryx aurita (J.F. Gmelin, 1788)[1]
  • Trochilus auriculatus Nordmann, 1835[3]
  • Ornismya Pouchetii Lesson, 1840[3]
  • Heliothrix phainolaema Gould, 1855[3]
  • Heliothryx aequatorialis Boucard, 1895[3]
Podgatunki
  • H. a. auritus (J.F. Gmelin, 1788)
  • H. a. phainolaemus Gould, 1855
  • H. a. auriculatus (Nordmann, 1835)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Skrzacik czarnouchy[5] (Heliothryx auritus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Zamieszkuje Amerykę Południową. Nie jest zagrożony.

Rozmiary
Długość ciała 10,1–13,7 cm, masa ciała 4–6,3 g[2].
Wygląd
Krótki, czarny dziób. Samiec – wierzch ciała jaskrawozielony, z czarnymi pokrywami usznymi i białym spodem ciała. Samica – na gardle niewyraźny szary rysunek.
Zasięg, środowisko
Ameryka Południowa na wschód od Andów – od Kolumbii i Wenezueli do południowej Brazylii. Nizinne i wilgotne lasy.
Pożywienie
Żywi się nektarem. Poszukuje pokarmu bardzo aktywnie, porusza się szybkim, nerwowym lotem; odwiedza kwiaty od średniego piętra po korony drzew. Atakuje również owady.
Status
IUCN uznaje skrzacika czarnouchego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki (uncommon). Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy ze względu na wylesianie Amazonii[4].
Podgatunki
Wyróżniono trzy podgatunki H. auritus[2][6]:
  • H. a. auritus (J.F. Gmelin, 1788) – południowo-wschodnia Kolumbia i wschodni Ekwador po Wenezuelę, region Gujana i północną Brazylię
  • H. a. phainolaemus Gould, 1855 – północno-środkowa Brazylia (na południe od Amazonki)
  • H. a. auriculatus (Nordmann, 1835) – wschodnie Peru do środkowej Boliwii i środkowej Brazylii oraz wschodnia Brazylia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Heliothryx auritus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Schuchmann, K.L., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Black-eared Fairy (Heliothryx auritus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
  3. a b c d D. Lepage: Black-eared Fairy Heliothryx auritus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-26]. (ang.).
  4. a b Heliothryx auritus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Polytminae Reichenbach, 1849 - kolibrzyki (Wersja: 2020-01-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-04].
  6. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]