Hemimycena pseudocrispula
_Singer_815593.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Hemimycena pseudocrispula |
| Nazwa systematyczna | |
| Hemimycena pseudocrispula (Kühner) Singer Annls. Mycol. 41(4/6): 298 (1943) | |
Hemimycena pseudocrispula (Kühner) Singer – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Atheniella, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1938 r. Robert Kühner, nadając mu nazwę Mycena pseudocrispula. Obecną nazwę nadał mu Rolf Singer w 1943 r.[1] Pozostałe synonimy:
- Delicatula pseudocrispula (Kühner) Kühner & Romagn. 1953
- Helotium pseudocrispulum (Kühner) Redhead 1982
- Marasmiellus pseudocrispulus (Kühner) Singer 1951[2].
W checklist Władysława Wojewody w 2003 r. gatunek ten potraktowany jest jako synonim białogrzybówki skąpoblaszkowej (Hemimycena cyphelloides)[3], jednak według Index Fungorum jest to odrębny gatunek[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz o średnicy 3–4 mm, wypukły do półkulistego, z niewielkim wklęśnięciem na środku, z karbowanym brzegiem, higrofaniczny, biały, owłosiony. Blaszki dobrze rozwinięte, rzadkie, nie dochodzące do brzegu kapelusza, nieco zbiegające, białe. Trzon o wysokości 10–30 mm i grubości 0,2–0,4 mm, nitkowaty, biały, nagi lub lekko owłosiony u podstawy (widoczne to jest dopiero przy powiększeniu)[4].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 25–30 × 7–8 μm, 4-zarodnikowe, maczugowate. Cystyd brak. Zarodniki 8–10,4 × 3–5,2 μm, o kształcie od jajowatego do wąsko wrzecionowatego, cienkościenne, szkliste. Skórka kapelusza składająca się z promieniście ułożonych, szklistych, cylindrycznych strzępek o szerokości 5,5–14 μm z licznymi, krótkimi cylindrycznymi naroślami o długości do 4 μm. Pileocystyd brak. Skórka trzonu zbudowana z równolegle ułożonych, szklistych, walcowatych strzępek o szerokości do 5 μm z rozproszonymi krótkimi, prostymi naroślami. Kaulocystydy 40–170 × 3–9 μm, liczne, w skupiskach lub pojedyncze, szydłokształtne, wąsko cylindryczne lub wąsko wrzecionowate, często z nieregularnymi naroślami u podstawy, szkliste, grubościenne. Strzępki ze sprzążkami[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano stanowiska w Ameryce Północnej, Europie i Rosji[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 3 stanowiska dla Hemimycena cyphelloides (łącznie z Hemimycena pseudocrispula potraktowaną jako jej synonim)[3].
Grzyb saprotroficzny. Występuje na resztkach roślinnych[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2023-03-04] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-03-04] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Ekaterina F. Malysheva, Olga V. Morozova, Notes on Hemimycena from European Russia, „Czech Mycol.”, 61 (1), 2009, s. 27–71 [dostęp 2023-03-04].
- ↑ Występowanie Hemimycena pseudocrispula na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-03-03].