Henryk Suzon
prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1295 lub 1297 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Beatyfikacja |
1831 |
Wspomnienie |
23 stycznia |
Henryk Suzon, niem. Heinrich Seuse (ur. 21 marca 1295 lub 1297 w Konstancji, zm. 25 stycznia 1366 w Ulm), znany też jako Heinrich (von) Suso czy (rzadziej) Heinrich von Berg, po polsku znany jako Henryk Suzon, Suzo – mistyk, teolog, dominikanin. Przedstawiciel mistyki nadreńskiej, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Henryk Suzon był potomkiem dawnego rodu szlacheckiego. Ojciec pochodził z rodziny Bergów, matka pochodziła z rodziny Sus (lub Süs) z Überlingen – chcąc ja uczcić, przejął po niej nazwisko. Wychowywany był w prostych warunkach – posiadłość rodziców przypominała raczej chłopską zagrodę niż zamek. W wieku lat trzynastu wstąpił do klasztoru dominikanów w Konstancji. Odebrał tam wykształcenie typowe dla osób pragnących złożyć śluby. W wieku lat osiemnastu dane mu było mieć mistyczne przeżycie nawrócenia. To właśnie wtedy zaczął się uważać za „sługę Przedwiecznej Mądrości”, którą utożsamiał z „Boską Esencją”. W 1323 roku posłany został do studium generale dominikanów do Kolonii – został tam uczniem Mistrza Eckharta, przystąpił do jego szkoły teologii apofatycznej. Tamże poznał prawdopodobnie Johannesa Taulera. W Kolonii przebywał do roku 1327. Po powrocie do Konstancji pełnił funkcję lektora. W 1343 roku został wybrany przeorem klasztoru w Diessenhofen. W 1348 roku posłany został do Ulm, gdzie pozostał aż do śmierci.
Ikonografia
[edytuj | edytuj kod]W ikonografii przedstawiany jest w habicie dominikańskim. Jego atrybutami są: monogram Imienia Jezus (IHS), wypisany rylcem na jego piersi, wieniec różany (symbol bolesnej miłości) oraz pies ze szmatką w pysku[1].
Dzieło
[edytuj | edytuj kod]Seuse znany jest przede wszystkim jako uczeń Mistrza Eckharta i Johannesa Taulera. Ich teologia apofatyczna znalazła też odzwierciedlenie w jego dziełach, dwóch traktatach mistycznych: Buch der Wahrheit i Büchlein der ewigen Weisheit. Mimo że Seuse powielał sformułowania Mistrza Eckharta, starał się unikać jego błędów, które ściągnęły nań podejrzenia o nieortodoksyjność oraz związane z tym problemy; polemizował także z panteistycznymi doktrynami begardów oraz libertynizmem Braci Wolnego Ducha. Seuse uczestniczył w obejmującym ówczesne klasztory ruchu odnowy religijnej znanym jako ruch „przyjaciół Boga”. Jego nauka wywarła wpływ przede wszystkim na klasztory żeńskie, a zwłaszcza na klasztor dominikanek w Katherinenthal oraz w Toss. W tym ostatnim przebywała mistyczka Elisabeth Stapel, która przetłumaczyła niektóre jego pisma z łaciny na niemiecki, zbierała i przechowała jego listy, a na podstawie jego relacji spisała historię jego życia, która potem on sam opublikował (pt. Vita lub Leben Seuses). Jak Eckhart i Tauler, również Seuse miał problemy z uznaniem przez Kościół: za swój ostatni traktat musiał się tłumaczyć przed sądem zakonnym.
Beatyfikacja
[edytuj | edytuj kod]W 1831 papież Grzegorz XVI dokonał beatyfikacji Seusego.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 23 stycznia.
Niemieckie tytuły dzieł
[edytuj | edytuj kod]- Das Büchlein der Wahrheit
- Das Büchlein der ewigen Weisheit
- Horologium sapientiae
- Das Briefbüchlein
- Das Buch von dem Diener
Polskie przekłady
[edytuj | edytuj kod]- Życie. Szymona, Wiesław (tł.). Poznań: „W drodze”, 1990, s. 223. ISBN 83-7033-096-7.
- Księga prawdy i inne pisma (Das Büchlein der Wahrheit). Szymona, Wiesław (tł.). Poznań: „W drodze”, 1989, s. 190. ISBN 83-85008-87-X.
- Księga mądrości przedwiecznej (Büchlein der Ewigen Weisheit). Szymona, Wiesław (tł.). Poznań: „W drodze”, 1983, s. 194.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Engelbert Kirschbaum , Günter Bandmann , Wolfgang Braunfels , Lexikon der christlichen Ikonographie, OCLC 1284783185 [dostęp 2023-05-17] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Błogosławiony Henryk Suzon, prezbiter na brewiarz.pl [dostęp 12.01.2010]
- Misiurek, Jerzy: „Złoty okres” niemieckiej mistyki. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1992, s. 93. ISBN 83-228-0289-7.
- Hamburger, Jeffrey F.. The use of images in the pastoral care of nuns : the case of Heinrich Suso and the Dominicans. „The Art Bulletin”. March nr 1. 71 (1989), s. 20-46. Nowy Jork: College Art Association of America.
- Bł. Henryk Suzo: Sto rozważań o Męce Pańskiej. [dostęp 2013-04-11].
- ISNI: 0000000123199321
- VIAF: 17218027
- ULAN: 500027614
- LCCN: n50011517
- GND: 118613510
- NDL: 00474873
- LIBRIS: sq469r3b1bd38z2
- BnF: 11887657n
- SUDOC: 026672197
- SBN: RAVV079607
- NLA: 35766600
- NKC: jn19992001073
- DBNL: suso001
- BNE: XX1149567
- NTA: 069974470
- BIBSYS: 90350985
- CiNii: DA01801548
- Open Library: OL554820A
- PLWABN: 9810681100805606
- NUKAT: n96027881
- J9U: 987007299588005171
- PTBNP: 794066
- CANTIC: a10836184
- LNB: 000051582
- CONOR: 67259235
- ΕΒΕ: 170364
- LIH: LNB:V*17723;=BG
- RISM: people/30076553