Hercynit
 Kryształy hercenitu | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Fe2+Al2O4[1] |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
7,5[1] |
| Przełam |
nierówny[2] |
| Gęstość minerału |
3,95 g/cm³[2] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
czarna[2] |
| Rysa |
ciemnozielona[2] |
| Połysk |
szklisty[2] |
Hercynit – minerał z gromady tlenków, należy do grupy spineli. Tlenek żelaza i glinu o wzorze chemicznym FeAl2O4. Należy do minerałów rzadkich[3].
Nazwa pochodzi od nazwy pasma górskiego Hercynidów, gdzie minerał ten został znaleziony.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Bardzo rzadko tworzy kryształy izometryczne, o postaci ośmiościanu. Występuje w skupieniach zbitych i ziarnistych, także jako pojedyncze, nieforemne ziarna. Jest kruchy, nieprzezroczysty, niemal czarny o szklistym połysku. Odznacza się prawie niezauważalną łupliwością i nierównym przełamem. Tworzy kryształy mieszane z galaxytem. W płomieniu dmuchawki staje się ceglastoczerwony. W jego skład wchodzą jony żelaza na +2 stopniu utlenienia, aczkolwiek praktycznie zawsze w strukturze obecne są także jony Fe3+, które stabilizują jego strukturę[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w skałach metamorficznych i kontaktowych (złożach szmerglu). Najczęściej współwystępuje z silimanitem, andaluzytem, granatami, korundem, magnetytem, hematytem. Spotykany jest także w gabrach, bazaltach, piaskach.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Włochy – Veltlin, Czechy – Pobeżovice, Niemcy – Schenkenzell, Szwecja – Routivare, USA – stan Nowy Jork, Madagaskar, Indie.
- W Polsce: sporadycznie spotykany w hornfelsach i aluwiach rzecznych Dolnego Śląska.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- wykorzystywany do celów naukowych,
- ceniony kamień kolekcjonerski,
- czasami wykorzystywany do wyrobu galanterii ozdobnej,
- materiał ogniotrwały.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hercynite mineral information and data. Mindat.org. [dostęp 2012-01-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e Hercynite Mineral Data. Webmineral.com. [dostęp 2012-01-11]. (ang.).
- ↑ Rudawy Janowickie - Landscape Park, Poland - online tour guide [online], rudawyjanowickie.pl [dostęp 2020-01-21] (pol.).
- ↑ I. Jastrzębska, J. Szczerba, P. Stoch, A. Błachowski, K. Ruebenbauer, R. Prorok, E. Śnieżek. Crystal structure and Mӧssbauer study of FeAl2O4. Nukleonika (Journal of Nuclear Research), 2015, 60, 1, 45-47.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wielka encyklopedia świata, Oxford Educational Ltd 2003, ISBN 83-7325-545-1, str. 198
- R. Duda, L. Reji: Wielka Encyklopedia Minerałów, Elipsa 2, ISBN 83-86013-00-1.