Hipolit Przechadzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hipolit Wojciech Przechadzki
Ilustracja
Prus III (herb szlachecki)
major wojsk Księstwa Warszawskiego i Królestwo Kongresowego
Data i miejsce urodzenia

8 września 1782
Poznań

Data i miejsce śmierci

8 października 1847
Wieruszów

Przebieg służby
Lata służby

1806–1820

Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego i Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Jednostki

pułk artylerii pieszej

Główne wojny i bitwy

Kampania 1807 roku, wojna polsko-austriacka, inwazja na Rosję (1812)

Późniejsza praca

Naczelnik Komory Celnej I Rzędu w Wieruszowie

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari

Hipolit Wojciech Przechadzki herbu Prus III[1] (ur. 8 września 1782 w Poznaniu, zm. 8 października 1847 w Wieruszowie) – oficer artylerii Armii Księstwa Warszawskiego i major Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego, kawaler Krzyża Złotego Orderu Wojennego, urzędnik wydziałów skarbowych województwa kaliskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Hipolit Przechadzki wstąpił w 1806 r. do artylerii pieszej, w 1812 roku został podporucznikiem, w 1810 roku – porucznikiem, a w 1812 roku – kapitanem. W 1815 roku został przydzielony do kompanii 1 lekkiej artylerii pieszej. W 1820 roku odszedł z wojska w stopniu majora.

W 1807 roku odbył kampanię przeciw Prusom, w 1809 – przeciw Austrii i w 1812 roku w Rosji[1].

Po wyjściu z wojska w 1829 roku był komisarzem taksacyjnym dóbr ziemskich przy Komisji Województwa Kaliskiego i mieszkał w Kaliszu. W 1831 i w 1834 roku był pisarzem Komory Celnej II Rzędu w Bolesławcu, w Wydziale Skarbowym Województwa Kaliskiego (Komisja Rządowa Przychodów i Skarbu) i tamże mieszkał, a od 1835 roku był pisarzem Komory Celnej II Rzędu w Wieruszowie, w Wydziale Skarbowym Województwa Kaliskiego[2]. W 1847 roku pracował jako naczelnik Komory Celnej I Rzędu w Wieruszowie.

W jego nekrologu opublikowanym w Kurierze Warszawskim 31 października 1847 roku[3] napisano:

W 25 roku [życia] wszedł do wojska do pułku artylerji pieszej b. Xięstwa Warszawskiego, od prostego żołnierza służył z poświęceniem, odbył kampanje w latach 1807, 1809 i 1812; w nagrodę zasług na polu bitwy wywalczonych dosłużył się stopnia Kapitana artylerji i krzyż złoty Orderu wojskowego mężnie jego piersi ozdobił. Z wrzawy wojennej, skołatany jej trudami, wrócił do zacisza domowego w roku 1820, z dymisją w randze Majora; [...] wypracował sobie po stopniach urząd Naczelnika Komory celnej Igo rzędu w Wieruszowie i na nim zawód ziemski skończył.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Według nekrologu[3] został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Wojennego, natomiast wg Uruskiego i Włodarskiego[1] – Krzyżem Srebrnym tegoż orderu.

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Hipolit Przechadzki był synem Marcina i Teresy z domu Drogońskiej[a]. Jego rodzeństwem byli:

  • Wincenty Dominik (1774–1853), dziedzic dóbr Wola Rożostowa[4] albo Wola Brzostowa[1] (powiat koniński), wylegitymowany w 1854 roku[4]. Był żonaty z Marianną z domu Potrykowską (1797–1892)
  • Franciszek (ur. w 1785 roku) wszedł 1806 r. do wojska i w 1810 r. przeznaczony do artyleryi pieszej, został 1812 r. podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na porucznika, a 1826 r. na kapitana w 7 pułku piechoty liniowej i w 1826 r. przeszedł do korpusu weteranów i inwalidów. Odbył kampanie: 1806–1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi, gdzie dostał się do niewoli[1]
  • Magdalena (zmarła w 1807 roku w wieku 16,5 lat).

Był żonaty z Emilią Zuzanną z domu Jasińską, ich dzieci to[3]:

  • Aleksandra Emilia (ur. w 1831 roku), która poślubiła Antoniego Adolfa Myszkowskiego herbu Jastrzębiec
  • Józefa (1833–1834)
  • Wiktoria Scholastyka (ur. w 1834 roku)
  • Tomasz Jan (ur. ok. 1838 roku), który w 1859 roku ożenił się z Zofią Pągowską.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Według Uruskiego i Włodarskiego[1] matką Hipolita była Teresa Rogowska.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. Ze zbiorów Seweryna Hr. Uruskiego i materiałów archiwalnych. Aleksander Włodarski (oprac.). T. 15. Warszawa: Skład Główny Księgarnia Gebethnera i Wolfa, 1931, s. 5.
  2. Profil Hipolita Przechadzkiego w Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego [online], Wielka genealogia Marka Minakowskiego, wielcy.pl [dostęp 2022-12-18].
  3. a b c Nekrolog Hipolita Przechadzkiego w Nekrologii Marka Minakowskiego [online], Nekrologia Marka Minakowskiego, wielcy.pl [dostęp 2022-12-18].
  4. a b Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, wyd. 2, Warszawa: DiG, 2007, ISBN 83-7181-450-X.