Historia filozofii (nauka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Puszczanin (dyskusja | edycje) o 14:17, 3 sie 2023. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Historia filozofii, także: historiografia filozofiinauka o dziejach filozofii; bada rozwój jej problemów, metod uprawiania, filozoficznych poglądów, nurtów, prądów, szkół, systemów i kierunków, a także życiorysy samych filozofów[1][2]. Nie jest tożsama z historią idei.

Nauka historii filozofii zajmuje się teoriami dotyczącymi ogólnych praw bytu i myślenia, powstającymi w procesie rozwoju myśli filozoficznej. Przedmiotem historii filozofii jako nauki jest zatem historia filozoficznej myśli ludzkości[3].

Aspekty

Historia filozofii może być zorientowana na następujące aspekty myśli filozoficznej:

  1. osobę (biografię) filozofa;
  2. dzieła filozoficzne;
  3. metodę uprawiania filozofii;
  4. stanowiska filozoficzne;
  5. systemy filozoficzne;
  6. nurt (prąd) lub szkołę filozoficzną;
  7. problem filozoficzny stawiany przez filozofa.

Epoki

W dziejach opisywanych przez historię filozofii można wyróżnić następujące epoki:

Epoka Nurty
Starożytność presokratycy, klasyczna filozofia grecka, filozofia helleńska, filozofia późnego antyku
Średniowiecze patrystyka, scholastyka
Wczesna nowożytność humanizm, renesans, racjonalizm, empiryzm, oświecenie
Filozofia współczesna transcendentalizm, idealizm, pozytywizm, materializm, neokantyzm, filozofia życia, pragmatyzm, strukturalizm
Filozofia najnowsza fenomenologia, neopozytywizm, filozofia analityczna, filozofia egzystencji, neomarksizm, poststrukturalizm, postmodernizm

Ogólne opracowania historii filozofii

Zobacz też

Przypisy

  1. Por. N. Hartmann: Myśl filozoficzna i jej historia. Tłum. J. Garewicz. Toruń 1994, s. 46 i nast.
  2. historia filozofii, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-03-18].
  3. M.T. Jowczuk: Historia filozofii jako nauka, jej przedmiot, metoda i znaczenie. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in.. Wyd. I. Warszawa: Książka i Wiedza, październik 1965, s. 8. (pol.).