Homarowate

Homarowate
	Nephropidae
	Dana, 1852
	; homar amerykański
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	skorupiaki
Gromada	pancerzowce
Rząd	dziesięcionogi
Podrząd	Pleocyemata
Infrarząd	rakowce
Nadrodzina	Nephropoidea
Rodzina	homarowate
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Homarowate^[1] (Nephropidae) – rodzina skorupiaków z rzędu dziesięcionogów i infrarzędu rakowców.

Autorem nazwy Nephropidae jest James Dwight Dana, który wprowadził ją w 1852 roku. Młodszym synonimem jest nazwa Homaridae, która pierwotnie określała odrębną rodzinę^[2].

Do rodziny tej należą liczne gatunki cenne spożywczo, w tym poławiane komercyjnie, np.: homar amerykański (Homarus americanus), homar europejski (Homarus gammarus), homarzec (Nephrops norvegicus) czy Metanephrops australensis. Homar amerykański może osiągać masę do 20 kg i wiek ponad 100 lat^[3].

Do rodziny tej należą 143 opisane gatunki, grupowane w 19 rodzajach^[4]:

Acanthacaris Bate, 1888
Eunephrops Smith, 1885
Homarinus ^{Kornﬁeld, Williams et Steneck, 1995}
Homarus Weber, 1795
† Hoploparia M’Coy, 1849
† Jagtia Tshudy et Sorhannus, 2000
Metanephrops Jenkins, 1972
Nephropides Manning, 1969
Nephrops Leach, 1814
Nephropsis Wood-Mason, 1873
† Oncopareia Bosquet, 1854
† Palaeonephrops Mertin, 1941
† Paraclythia Fritsch et Kafka, 1887
† Pseudohomarus van Hoepen, 1962
Thaumastocheles Wood-Mason, 1874
Thaumastochelopsis Bruce, 1988
Thymopides Burukovsky et Averin, 1977
Thymops Holthuis, 1974
Thymopsis Holthuis, 1974

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ludwik Żmudziński: Żywe skarby mórz. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1980. ISBN 83-02-01238-6.
↑ Gary C. B. Poore. The names of the higher taxa of Crustacea Decapoda. „Journal of Crustacean Biology”. 36 (2), s. 248 – 255, 2016. DOI: 10.1163/1937240X-00002415.
↑ Nadrząd: Eucarida. W: Michał Grabowski: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 343-344. ISBN 978-83-01-16568-0.
↑ Sammy De Grave, N. Dean Pentcheff, Shane T. Ahyong et al.. A classification of living and fossil genera of decapod crustaceans. „Raffles Bulletin of Zoology”. Suppl. 21, s. 1–109, 2009. (ang.).

[Zmud-1] Ludwik Żmudziński: Żywe skarby mórz. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1980. ISBN 83-02-01238-6.

[Poore-2] Gary C. B. Poore. The names of the higher taxa of Crustacea Decapoda. „Journal of Crustacean Biology”. 36 (2), s. 248 – 255, 2016. DOI: 10.1163/1937240X-00002415.

[Blaszak-3] Nadrząd: Eucarida. W: Michał Grabowski: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 343-344. ISBN 978-83-01-16568-0.

[Grave-4] Sammy De Grave, N. Dean Pentcheff, Shane T. Ahyong et al.. A classification of living and fossil genera of decapod crustaceans. „Raffles Bulletin of Zoology”. Suppl. 21, s. 1–109, 2009. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]