Hotel Metropole w Szczecinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hotel Metropole
Ilustracja
Hotel Metropole od strony ulicy Św. Ducha
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczecin

Adres

Heiligegeiststraße 7b

Liczba pokoi

100

Data otwarcia

1901

Data zamknięcia

lata 40. XX wieku

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Hotel Metropole”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Hotel Metropole”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Hotel Metropole”
Ziemia53°25′18,1″N 14°33′21,6″E/53,421694 14,556000
Plan budynku

Hotel Metropolehotel, który zlokalizowany był na narożniku dzisiejszych ulic Świętego Ducha i Podwale, na osiedlu Stare Miasto, w dzielnicy Śródmieście. Zniszczony podczas II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienicę z przeznaczeniem na siedzibę hotelu Metropole wzniesiono w latach 1900–1901 przy ówczesnej Heiligegeiststraße 7b. Pod koniec stycznia 1907 r. w hotelu Metropole nocowała Ida Altmann, niemiecka działaczka proletariackiego ruchu kobiet. 21 stycznia 1907 r. wysłała ona z tego hotelu list do swojego przyjaciela i przyszłego męża, Jagera Bronna[1].

Kamienica została zniszczona w czasie bombardowań Szczecina[2]. Po wojnie jej gruzy uprzątnięto, a powstałą w ten sposób pustą przestrzeń wyrównano i przeznaczono na prowizoryczny parking autobusowy[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budynek hotelu Metropole był obiektem narożnym, czterokondygnacyjnym, z poddaszem użytkowym. Skrzydło od strony ulicy Świętego Ducha było siedmioosiowe, natomiast od strony ulicy Podwale o jedną oś krótszą. Fasada pierwszego i drugiego piętra udekorowana była boniowaniem. W ściętym narożniku budynku umieszczono wejście z drzwiami w portalu zamkniętym łukiem. Elewację wyższych pięter podzielono paskami i ozdobiono płycinami. Ostatnią kondygnację oddzielono od poddasza gzymsem koronującym. Dach budynku był kryty dachówką, a narożnik wieńczył hełm z iglicą. Hotel posiadał ogółem 100 pokoi; był to jeden z największych obiektów hotelowych przedwojennego Szczecina. Do dyspozycji gości pozostawały także: pływalnia, garaże i restauracja[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anke Reuther, Ida Altmann-Bronn 1862-1935; freireligiöse Lehrerin, Freidenkerin, Sozialdemokratin, Gewerkschafterin, Schriftstellerin; Skizzen eines Lebens, wyd. 1, Berlin: Pro Business Digital Printing & Copyservice GmbH, 2015, s. 108, ISBN 978-3-86460-337-2, OCLC 932031436 [dostęp 2021-03-26] (niem.).
  2. a b Szlakiem niedocenianych zabytków. Spacer ulicą św. Ducha [ZDJĘCIA] [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2020-11-16] (pol.).
  3. Anna Miszczyk, Będą zmiany w centrum Szczecina? Budynek przy ulicy Świętego Ducha może zmienić wygląd [online], Głos Szczeciński, 12 stycznia 2010 [dostęp 2020-11-16] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]