Hubertus von Schönebeck
|
Ten artykuł należy dopracować |
Data urodzenia | |
---|---|
doktor filozofii | |
Hubertus von Schönebeck - doktor filozofii, urodzony w 1947 roku, jeden z propagatorów i współczesnych przedstawicieli antypedagogiki.
Odbył studia w zakresie nauk prawnych, koncentrując się na recepcji myśli prawnej, prawie konstytucyjnym i historii prawa europejskiego. Po ukończeniu studiów pracował w szkole podstawowej jako nauczyciel, był wychowawcą klasy i pełnił funkcję męża zaufania.
W latach 1976-1978 prowadził naukowy projekt badawczy nad możliwością komunikacji pedagogicznej z dziećmi. W związku z badaniami studiował także ruch praw dziecka w USA i konsultował swoją koncepcję postpedagogicznej komunikacji z Carlem Rogersem twórcą psychoterapii zorientowanej na klienta.
Od 1976 do 1980 opierając się na doświadczeniach i rezultatach swoich badań rozwijał postmodernistyczną filozofię i etykę Amication. W 1978 wspólnie z Jansem Ekkehardem Bonte stworzył koncepcję Przyjaźni z dziećmi, po raz pierwszy w świecie łączącą postpedagogiczną teorię i praktykę. W 1980 podczas manifestacji pokoju w Munster proklamował Niemiecki Manifest Dziecięcy, czyli spis praw dla młodych ludzi inspirowany ruchem praw dziecka.
W 1985 stworzył trening samostanowienia formułę seminarium opartego na dynamice grupowej służącego rozwijaniu odpowiedzialności za samego siebie.
Od 1978 pracuje jako oficjalny propagator Stowarzyszenia Przyjaźni z dziećmi oraz idei "Amication" wyjaśniającej zasady samoakceptacji oraz życia wolnego od manipulacji wychowawczej; prowadzi wykłady i spotkania w środowiskach uniwersyteckich, szkołach i ośrodkach kształcenia w Niemczech i za granicą, a także prowadzi seminaria poświęcone postpedagogicznej komunikacji.
Jest autorem książek i wydawnictw o tematyce postpedagogicznej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Amication- support instead of education http://www.amication.de
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hubertus von Schönebeck "Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać"