Huty Lejowe
49°15′49″N 19°50′44″E/49,263611 19,845556| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 980–1040 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytek |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′49″N 19°50′44″E/49,263611 19,845556
| |
Huty Lejowe – polana reglowa w Dolinie Lejowej w Tatrach Zachodnich, leżąca na terenie dawnej Hali Lejowej. Nazwa polany pochodzi od istniejących na niej niegdyś pieców przetapiających wydobywane w okolicy rudy żelaza[1]. Znajduje się w dolnym odcinku doliny, przy Lejowym Potoku, na wysokości 980–1040 m n.p.m. Polana, chociaż leży na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, nie jest jego własnością, lecz należy do Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi z siedzibą w Witowie. Jest koszona i wypasana (tzw. wypas kulturowy), dzięki czemu nie zarasta lasem jak większość polan tatrzańskich[2]. Część polany przy potoku jest płaska, część wschodnia znajduje się na stromym stoku Pośredniej Kopki (1305 m n.p.m.)[3].
W górnej części polany stoi dobrze utrzymany szałas. Jest to typowy dla polskich Tatr szałas niskozrębowy, o dwuspadowym dachu. Na polanie duże połacie zachwaszczającego ją szczawiu alpejskiego, który zwykle wyrasta na miejscu koszarów (zagród dla owiec)[4]. Naprzeciwko polany, po drugiej stronie Lejowego Potoku, na wschodnim, dość stromym zboczu znajduje się druga, mniejsza polana, tzw. Jaworzyna Lejowa[5].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
z polany Biały Potok. Tuż przed Niżnią Polaną Kominiarską łączy się on z czarnym szlakiem – Ścieżką nad Reglami. Czas przejścia z polany Biały Potok na Niżnią Polanę Kominiarską: 1:10 h, ↓ 55 min[6].
-
Nad polaną zbocza Pośredniej Kopki -
Polana Huty Lejowe
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Marcin Bukowski, Dynamika zarastania polan tatrzańskich, M. Guzik (red.), Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009, ISBN 978-83-61788-08-9.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2022-03-07].
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.