Hydrokleja

Hydrokleja
	; Hydrokleja grzybieniowata
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	żabieńcowce
Rodzina	żabieńcowate
Rodzaj	hydrokleja
	Nazwa systematyczna
	Hydrocleys Rich.; Mém. Mus. Hist. Nat. 1: 368 (1815)
	Typ nomenklatoryczny
	Hydrocleys commersonii; [= Hydrocleys nymphoides]
Synonimy
	Hydrocleis Rchb.; Vespuccia Parl.; Ostenia Buchenau.;
	Hydrocleis Rchb.; Vespuccia Parl.; Ostenia Buchenau.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hydrokleja, nabłoć (Hydrocleys Rich.) – rodzaj wieloletnich roślin słodkowodnych z rodziny żabieńcowatych, obejmujący 5 gatunków występujących w tropikalnej Ameryce, od Meksyku do Argentyny, Brazylii i Urugwaju. Jeden gatunek – hydrokleja grzybieniowata – został naturalizowany w Australii, Nowej Zelandii, na Fidżi, Nowej Kaledonii i Wyspach Towarzystwa, a także w Stanach Zjednoczonych, w Teksasie i na Florydzie^[4].

Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów υδρο (hydro – woda) i κλεις (kleis – zamknięty, klucz), odnosząc się do formy życiowej i kształtu słupków tych roślin^[5].

Morfologia

Pokrój: Zanurzone rośliny wodne^[6].

Łodyga: Krótkie, cylindryczne i zwężające się kłącze^[7], często tworzące stolony^[8].

Liście: Rośliny tworzą odziomkowo^[6] podwodne, siedzące liściaki oraz pływające liście właściwe, długoogonkowe, o blaszce okrągłej do podługowato-lancetowatej, sercowatej lub zaokrąglonej nasadzie i kończykowatym do tępym wierzchołku^[8].

Kwiaty: Kilka do wielu kwiatostanów, złożonych z od kilku do bardzo wielu kwiatów, wyrasta na długim głąbiku z przegrodą (septate)^[6]. Przysadki eliptyczne do lancetowatych, krótsze od szypułki. Okwiat podwójny. Działki kielicha wzniesione, zielone, lancetowate, skórzaste, o kapturkowatym wierzchołku. Płatki korony wzniesione do odchylonych, żółte do białych, podługowato-jajowate lub okrągłe, dłuższe lub krótsze od działek^[8]. Pręciki (od 6 do wielu^[6]) położone są w od 1 do wielu szeregach (w seriach zewnętrznych często pręciki są jałowe). Nitki pręcików równowąskie do lancetowatych. Owocolistki (od 3 do 8), zwężające się w skrzywioną do wewnątrz szyjkę słupka^[6].

Owoce: Równowąsko-lancetowate, błoniaste, zawierające 50 lub więcej nasion^[8] mieszki^[6].

Systematyka

Według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG III z 2009) rodzaj zaliczany jest do rodziny żabieńcowatych (Alismataceae), która należy do rzędu żabieńcowców (Alismatales). Jeszcze w systemie APG II z 2003 takson ten umieszczany był w wyodrębnianej wówczas rodzinie limnocharystowatych (Limnocharitaceae)^[2].

Gatunki^[4]

Hydrocleys martii
Hydrocleys mattogrossensis (Kuntze) Holm-Niels. & R.R.Haynes
Hydrocleys modesta Pedersen
Hydrocleys nymphoides (Humb. & Bonpl. ex Willd.) Buchenau – hydrokleja grzybieniowata
Hydrocleys parviflora Seub.

Zastosowanie

Hydrokleja grzybieniowata uprawiana jest w Stanach Zjednoczonych, w podgrzewanych basenach, jako roślina ozdobna^[7].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ ^a ^b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-02-03] (ang.).
↑ Index Nominum Genericorum. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Rafael Govaerts: World Checklist and Bibliography of Selected Plant Families. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
↑ D. Gledhill: The names of plants. Cambridge ; New York: Cambridge University Press, 2008, s. 206. ISBN 978-0-521-86645-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Klaus Kubitzki, Herbert Huber: Flowering plants, Monocotyledons : Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). New York: Springer-Verlag, 1998, s. 274. ISBN 978-3-540-64061-5.
↑ ^a ^b John Simmons: Managing the wet garden: plants that flourish in problem places. Portland, Or.: Timber Press, 2008, s. 284. ISBN 978-0-88192-900-3.
↑ ^a ^b ^c ^d Flora of North America. Vol. 22: Limnocharitaceae. [dostęp 2011-02-03].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-02-03] (ang.).

[ing-3] Index Nominum Genericorum. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).

[kew-4] Rafael Govaerts: World Checklist and Bibliography of Selected Plant Families. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).

[5] D. Gledhill: The names of plants. Cambridge ; New York: Cambridge University Press, 2008, s. 206. ISBN 978-0-521-86645-3.

[kub-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Klaus Kubitzki, Herbert Huber: Flowering plants, Monocotyledons : Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). New York: Springer-Verlag, 1998, s. 274. ISBN 978-3-540-64061-5.

[wet-7] John Simmons: Managing the wet garden: plants that flourish in problem places. Portland, Or.: Timber Press, 2008, s. 284. ISBN 978-0-88192-900-3.

[fona-8] Flora of North America. Vol. 22: Limnocharitaceae. [dostęp 2011-02-03].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]