I Puchar Gordona Bennetta (balonowy)
| ||
 Pierwsze trofeum ufundowane przez Jamesa Gordona Bennetta Jr. | ||
| Data |
30 września 1906 | |
|---|---|---|
| Miejscowość | ||
| Organizator | ||
| Liczba zawodników |
16 załóg | |
| Liczba reprezentacji |
7 | |
| Zwycięzcy | ||
 Stany Zjednoczone
|
||
I Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta, które rozpoczęły się 30 września 1906 roku w Paryżu.
Regulamin[edytuj | edytuj kod]
W lutym 1906 roku Aeroklub Francuski opublikował regulamin zawodów. Nadano im nazwę Coupe Aeronautique Gordon-Bennett. James Gordon Bennett, jako fundator przekazał Aeroklubowi puchar wart 12 500 franków i zobowiązał się przekazać w trzech kolejnych latach nagrody dla zwycięzcy tej samej wartości. Ustalono, że zwycięzca zawodów (kraj) będzie mógł starać się o prawo organizacji następnych (art. 4). Gdyby nie mógł ich zorganizować pierwszeństwo ma ostatni organizator, a jeśli on nie wyrazi chęci to kolejne zwody zorganizuje Francja (art. 9). Nie został ustalony stały termin zawodów a tylko obowiązek ich zorganizowania pomiędzy 1 kwietnia, a 15 listopada. Każdorazowo organizator powinien podać termin do 1 marca. Zgłoszenia udziału powinny być dokonane do 1 lutego wraz z wpłatą wpisowego. W 1906 roku wynosiło ono 500 franków z prawem zwrotu połowy, gdy dany kraj wystartuje (art. 5). Z każdego kraju można zgłosić 3 załogi (art. 6). Koszty imprezy ponosi organizator (art. 14). Komisja sportowa musi zatwierdzić wyniki najpóźniej do miesiąca po zakończeniu zawodów. Zwycięzca powinien w ciągu miesiąca od dnia zatwierdzenia wyników otrzymać puchar. Stawał on się własnością Aeroklubu danego kraju po wygraniu przez zawodników trzech kolejnych zawodów (art. 17)[1].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Nagroda finansowa za zajęcie pierwszego miejsca wynosiła 2 900 $[2].
Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]
Zawody rozpoczęły się 30 września. Wystartowało 15 balonów z 7 krajów[3]. Kolejność startu balonów została ustalona drogą losowania. Pierwsza wystartowała ekipa włoska w balonie Elfe. Zwycięzca zawodów wystartował jako 12[4].
W tych zawodach jako jedynych z całego cyklu startował balon wyposażony w silnik. Pilotował go reprezentujący USA Alberto Santos-Dumont. Z powodu zaplątania się kurtki pilota w śmigło lot został zakończony po pokonaniu 134,00 km[4].
Brytyjska załoga w składzie Charles Rolls i Colonel Capper po wylądowaniu w nocy na południe od Hull, nie znalazła otwartego biura telegraficznego aby wysłać raport z lądowania. Śpiesząc się podczas powrotu do Londynu zapomnieli się zgłosić. Ostatecznie zajęli trzecią pozycję[4].
Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]
Wyniki zawodów[5].
| Zajęte
miejsce |
Nazwa balonu | Pojemność balonu [m3] / uwagi[6] | Załoga
pilot pomocnik pilota |
Kraj | Czas
lotu [h] |
Odległość
[w km] |
Miejsce lądowania |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Les Etats Unis | 2080[4] | Frank Lahm | Stany Zjednoczone
|
22:15 | 647,10 | Flying Dales /Yorkshire |
| 2. | Elfe | 1850[4] | Alfred Vonwiller |  Włochy
|
22:00 | 593,00 | New Holland |
| 3. | Britannia | 2200 | Charles Rolls
Colonel John Edward Capper |
 Wielka Brytania
|
26,28 | 461,00 | Shernbourne/Hull/Wielka Brytania |
| 4. | Walhalla | 2250 | Duke Henry de la Vaulx
Duke Oultremont |
 Francja
|
21:28 | 459,00 | Great Walsingham
Wielka Brytania |
| 5. | Ville de Chateauroux | 2250 | Jacques Balsan
Albert Corot[7] |
Francja
|
10:35 | 320,00 | Singleton
Wielka Brytania |
| 6. | Montaner | 2250 | Capt. Alfredo Kindelán Duani
M. de la Horga |
 Hiszpania
|
11:45 | 315,00 | Rumboldswyke
Wielka Brytania |
| 7. | Zephyr | 2200 | Prof. Alfred K. Huntington | Wielka Brytania
|
18:54 | 306,00 | Iwade (Milton)
Wielka Brytania |
| 8. | AyAyAy | 2250 | Lt. Emilio Herrera
Echagüre |
Hiszpania
|
06:23 | 184,00 | Dives-sur-Mer
(Calvados) Francja |
| 9. | Düsseldorf | 2250 | Hugo Wilhelm von Abercron |  Cesarstwo Niemieckie
|
06:10 | 178,00 | Villers-sur-mer
(Calvados) Francja |
| 10. | Foehn | 2250 | Duke Georges Castillon de St. Victor | Francja
|
06:50 | 175,00 | Blonville-sur-mer
(Calvados) Francja |
| 11. | City of London | 2200 | Frank Heolges Butler | Wielka Brytania
|
06:40 | 175,00 | Blonville-sur-mer
(Calvados) Francja |
| 12. | Norte | 2250 | Esteban Gutierrez de Salamanca
Juan Montojo |
Hiszpania
|
06:15 | 175,00 | Blonville-sur-mer
(Calvados) Francja |
| 13. | Pommern | 2200 | Baron Max von Hewald
Steyrer |
Cesarstwo Niemieckie
|
06:00 | 136,00 | Conde-sur-Risle
(Eure) Francja |
| 14. | Les Deux Ameriques | balon wyposażony
w silnik[4] 2150 |
Alberto Santos-Dumont | Stany Zjednoczone
|
06:20 | 134,00 | Broglie
(Eure) Francja |
| 15. | Ojouki | 2200 | L. Van den Driessche
Louis Capazza |
 Belgia
|
07:40 | 124,00 | Bretigny
Francja |
| 16. | Schwaben | 1500 | Hans Scherle
Dr. Hermann Schmeck |
Cesarstwo Niemieckie
|
06:30 | 90,00 | Saint-Aubin
Francja |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ LUFTSCHIFFAHRT, „Allgemeine Sport-Zeitung”, anno.onb.ac.at, 26 lutego 1906, s. 195 [dostęp 2020-01-21].
- ↑ Americans wins., „The Topeka State Journal”, 2 października 1906, ISSN 2377-7117 [dostęp 2020-01-21].
- ↑ An American Wins Aero Contest, „Bisbee Daily Review”, 2 października 1906, ISSN 2157-3255 [dostęp 2020-01-26].
- ↑ a b c d e f 1st Coupe Aéronautique Gordon Bennett. legends.gordonbennett.aero. [dostęp 2020-01-25]. (ang.).
- ↑ Coupe Gordon Bennett - Results. www.fai.org. [dostęp 2014-08-28]. (ang.).
- ↑ Deutscher Luftschiffer Verband, Illustrierte Aeronautische Mitteilungen 1906: Deutsche Zeitschrift für Luftschiffahrt - Organ des Deutschen Luftschiffer-Verbandes und des Wiener Flugtechnischen Vereins, VTL - Verlag Technische Literatur, 1 marca 2019, s. 431-432 [dostęp 2020-01-26] (niem.).
- ↑ Champagne. Berceau de l'aviation du Monde [online], aviation.maisons-champagne.com [dostęp 2020-01-26].
| Zawody |
|
|---|---|
| Zdobywcy pucharu |
