Ignacy Bąk (polityk)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ignacy Bąk (ur. 14 grudnia 1925 w Olszynach) – polski nauczyciel, działacz polityczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 12 grudnia 1925 w Olszynach jako syn Józefa i Joanny w rodzinie chłopskiej[1][2]. Uzyskał wyższe wykształcenie socjologiczne[1][3]. Od 1945 do 1948 był słuchaczem kursów pedagogicznych[1]. Od 1948 pracował jako nauczyciel[1][3].
Od 13 maja 1949 był członkiem PZPR[1][2]. W latach 1960-1963 pracował jako inspektor szkolny w Sanoku[4]. Był członkiem Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku kadencji 1961-1965[5]. Od 1963 był II sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Sanoku[6][7][8], a 8 lutego 1969 ponownie wybrany na sekretarza KP[9]. Na początku lat 70. był I sekretarzem KP PZPR w Sanoku, w tym wybrany 27 stycznia 1973[10]. W tym charakterze 19 marca 1971 został wybrany zastępcą członka Komitetu Wojewódzkiego KW PZPR w Rzeszowie[11]. W połowie 1971 zasiadł w Komitecie Honorowym obchodów 30-lecia PPR w województwie rzeszowskim[12]. Równolegle 10 listopada 1972 został wybrany do egzekutywy Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku[13][14]. W 1972 był I sekretarzem KM w Sanoku[15]. W związku z przejściem do pracy w Tarnobrzegu zrezygnował z funkcji członka KM, egzekutywy i I sekretarza i 10 maja 1973 został pożegnany w Sanoku (jego miejsce zajął Jan Kwolek)[16][17].
W Sanoku od 1964 do 1972 był przewodniczącym zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka[18]. Był autorem rozdziału pt. Dorobek i perspektywy ziemi sanockiej w publikacji Ziemia sanocka, wydanej w 1966[19]. 22 lipca 1964 dokonał odsłonięcia dwóch pomników ofiar zbrodni hitlerowskich pod Zagórzem nieopodal Sanoka: w byłym obozie pracy w Zasławiu[20][21] oraz na miejscu egzekucji w lesie Hanusiska[22]. Był też przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Sztucznego Lodowiska Torsan w Sanoku, otwartego oficjalnie 9 listopada 1968[23][24][25][26].
Od maja 1973 do 1 czerwca 1975 był I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Tarnobrzegu[27][2][3]. Po ustanowieniu województwa tarnobrzeskiego od 4 czerwca 1975 do 21 czerwca 1981 był przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej (WKKP) w Tarnobrzegu, od 4 czerwca 1975 członkiem egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Tarnobrzegu[28][29][2][30]. 8 listopada 1975 został wybrany ponownie do egzekutywy KW PZPR oraz zasiadł w sekretariacie KW PZPR w Tarnobrzegu[31][32][33]. 20 grudnia 1979 ponownie został wybrany do sekretariatu KW PZPR[34]. W drugiej połowie lat 70. był przewodniczącym wojewódzkiej struktury ORMO w Tarnobrzegu[35]. W 1985 był lektorem KW PZPR w Tarnobrzegu[36].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1968)[26]
- Złota odznaka Frontu Jedności Narodu (1973)[16]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)[37]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e „Życie Partii” 1973, s. 34.
- ↑ a b c d Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Ignacy Bąk. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-04-23].
- ↑ a b c Róg. Partia 2012 ↓, s. 400.
- ↑ Krystyna Chowaniec: Oświata i szkolnictwo. Trudne lata powojenne. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 859. ISBN 83-86077-57-3.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 181.
- ↑ Plenum KW PZPR. „Nowiny”. Nr 221, s. 2, 18 września 1963.
- ↑ z dyskusji na Plenum KW PZPR. „Nowiny”. Nr 222, s. 3, 19 września 1963.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 195, 197, 206.
- ↑ Konferencje sprawozdawczo-wyborcze w Sanoku. „Nowiny”. Nr 34, s. 2, 10 lutego 1969.
- ↑ Powiatowe i miejskie konferencje PZPR w Sanoku. „Nowiny”. Nr 27, s. 2, 28 stycznia 1973.
- ↑ Członkowie Komitetu Wojewódzkiego KW PZPR. „Nowiny”. Nr 78, s. 3, 20 marca 1971.
- ↑ Komitet Honorowy i Komitet Organizacyjny obchodów 30-lecia PPR w woj. rzeszowskim. „Nowiny”. Nr 179, s. 1, 1 lipca 1971.
- ↑ Nowe władze miejskiej instancji partyjnej. „Nowiny”. Nr 313, s. 1-2, 11 listopada 1972.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 227.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 230, 231.
- ↑ a b Jan Kwolek I sekretarzem KM PZPR w Sanoku. „Nowiny”. Nr 128, s. 2, 11 maja 1973.
- ↑ Andrzej Brygidyn: W latach powojennych. Po przełomie październikowym. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 800. ISBN 83-86077-57-3.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974–1994. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 961. ISBN 83-86077-57-3.
- ↑ Ignacy Bąk: Dorobek i perspektywy ziemi sanockiej. W: Ziemia sanocka. Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne RSW Prasa, 1966, s. 5-16.
- ↑ 22 Lipca na Rzeszowszczyźnie. Program imprez i uroczystości. „Nowiny”. Nr 170, s. 6, 20 lipca 1964.
- ↑ Odsłonięcie pomnika. „Nowiny”. Nr 179, s. 6, 30 lipca 1964.
- ↑ Dik. Odsłonięcie pomnika. „Nowiny”. Nr 179, s. 30 lipca 1964, 6.
- ↑ Trzeci wyciąg narciarski na Rzeszowszczyźnie. „Nowiny-Stadion”. Nr 6, s. 3, 8 lutego 1965.
- ↑ W Sanoku pierwsze w województwie sztuczne lodowisko?. „Nowiny-Stadion”. Nr 45, s. 5, 23 lutego 1965.
- ↑ Sztuczne lodowisko w Sanoku. „Nowiny”. Nr 52, s. 5, 3 marca 1965.
- ↑ a b Pierwsze na Rzeszowszczyźnie sztuczne lodowisko. „Nowiny”. Nr 260, s. 2, 1 listopada 1968.
- ↑ Bobrowa Jabłonica i Rzeczyca Dolna odznaczone Krzyżem Grunwaldu. „Nowiny”. Nr 131, s. 2, 14 maja 1973.
- ↑ Plenarne obrady nowych Komitetów Wojewódzkich PZPR oraz narady aktywu partyjno-gospodarczego. „Nowiny”. Nr 128, s. 1, 5 czerwca 1975.
- ↑ Plenarne obrady WKKP w Tarnobrzegu. „Nowiny”. Nr 261, s. 3, 25 listopada 1975.
- ↑ Róg. Partia 2012 ↓, s. 382, 389.
- ↑ Wojewódzka Konferencja Partyjna w Tarnobrzegu. „Nowiny”. Nr 248, s. 1, 10 listopada 1975.
- ↑ Sprawozdanie Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej na II Wojewódzką Konferencję Sprawozdawczo-Wyborczą. Tarnobrzeg: KW PZPR, 1978, s. 62, 67, 68.
- ↑ Sprawozdanie na III Wojewódzką Konferencję Sprawozdawczo-Wyborczą. Tarnobrzeg: KW PZPR, 1979, s. 75, 76, 81.
- ↑ Z obrad III Wojewódzkiej Konferencji Sprawozdawczo-Wyborczej w Tarnobrzegu. „Siarka”. Nr 1, s. 1-2, 2 stycznia 1980.
- ↑ Róg. Partia 2012 ↓, s. 388.
- ↑ Inauguracja szkolenia ideologicznego. „Siarka”. Nr 39, s. 1, 27 września 1985.
- ↑ Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 1 (70), s. 5, 1–15 stycznia 1977.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 131-320, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Paweł Róg: Komitet Wojewódzki PZPR w Tarnobrzegu 1975-1989. Studium o partyjnej elicie władzy. W: Dariusz Magier (red.): Partia komunistyczna w Polsce. Struktury – Ludzie – Dokumentacja. Lublin – Radzyń Podlaski: Archiwum Państwowe w Lublinie, 2012, s. 381-406. ISBN 978-83-62217-13-7.
- Członkowie Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Tarnobrzegu
- Członkowie Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej
- Lektorzy PZPR
- Odznaczeni Odznaką „Zasłużony dla Sanoka”
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”
- Pierwsi sekretarze Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku
- Pierwsi sekretarze Komitetów Powiatowych PZPR
- Przewodniczący Wojewódzkich Komisji Kontroli Partyjnej PZPR
- Polscy nauczyciele
- Radni Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku
- Urodzeni w 1925