Ignacy Chmieleński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Andrzei111 (dyskusja | edycje) o 22:07, 9 wrz 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Ignacy Chmieleński

Ignacy Chmieleński (ur. 1837, zm. 1871) – szef Rządu Narodowego w czasie powstania styczniowego. Brat Zygmunta Chmieleńskiego.

Uczęszczał na wydział filologiczno-historyczny na uniwersytecie w Kijowie, gdzie zetknął się z kołami młodzieży radykalnej. W 1861 przyjechał do Warszawy i związał się z lewym skrzydłem organizacji czerwonych. We współpracy z Apollem Korzeniowskim powołał Komitet Miejski, który zajął się przygotowaniem wybuchu powstania. Pod wpływem Chmieleńskiego i Jarosława Dąbrowskiego Komitet Centralny Narodowy ustalił pierwotnie datę wybuchu powstania na 26 czerwca 1862. To zaniepokoiło organizację białych, którzy doprowadzili do obalenia komitetu. W 1862 był inicjatorem przeprowadzenia zamachu na namiestnika wielkiego księcia Konstantego. W czasie powstania kilkakrotnie próbował obalać rządy powstańcze. Zorganizował Oddział V Żandarmerii Narodowej tzw. sztyletników, którzy terroryzowali rosyjskie władze okupacyjne. 19 września 1863 został szefem Rządu Narodowego i naczelnikiem wojskowym miasta stołecznego Warszawy. Tego też dnia przeprowadził zamach na namiestnika Fiodora Berga. Po 1863 wyemigrował; mieszkał we Francji i w Szwajcarii. Przypisuje się mu autorstwo broszury Sąd i wyrok poezji przeciw polityce, wydanej w Nowym Jorku w 1865.

Literatura dodatkowa

Rząd Narodowy (wrześniowy)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Chmieleński&oldid=43577021”