Przejdź do zawartości

Ina Benita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kanion (dyskusja | edycje) o 10:56, 13 sie 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Ina Benita
Ilustracja
Imię i nazwisko

Janina Ferow-Bułhak

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1912
Kijów

Data i miejsce śmierci

sierpień 1944
Warszawa

Zawód

aktorka teatralna i filmowa

Współmałżonek

1) Jerzy Dal-Atan
(rozwód)
2) Stanisław Lipiński
(1938−?; rozwód)

Ina Benita, właściwie Janina Ferow-Bułhak (ur. 1 lutego 1912 w Kijowie; zm. w sierpniu 1944 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Biografia

Urodziła się w rodzinie żydowskiego pochodzenia[1][2], jako córka Mikołaja i Heleny Ferow. W 1920 rodzina aktorki przyjechała do Polski. Benita ukończyła paryską Sacre Coeur, a w Warszawie Kursy Wokalno-Dramatyczne H. J. Hryniewieckiej. Zadebiutowała 29 sierpnia 1931 w warszawskim teatrzyku "Nowy Ananas", w programie "Raj bez mężczyzn". Występowała także w warszawskim "Morskim Oku" i kabarecie "Femina". W 1932 debiutowała w filmie Ryszarda Biske pt. "Puszcza", gdzie grała rolę młodej dziedziczki – Reni. Od tej pory poświęciła się głównie karierze filmowej. Od 1937 związana była z warszawskimi teatrami rewiowymi. Grała m.in. w Cyruliku Warszawskim (1937), "Wielkiej Rewii" (1938-39), i w Teatrze Malickiej (1938), a od wiosny 1939 w "Ali Babie".

W czasie wojny występowała w jawnych teatrach ("Komedia", Niebieski Motyl", "Miniatury"). Została kochanką Austriaka Otto Havera [potrzebny przypis], oficera Wehrmachtu, z którym wyjechała do Wiednia. W 1944 roku powrócili do Warszawy. Ich romans został odkryty przez władze okupacyjne i oboje zostali oskarżeni o Rassenschande. Za związek z polską Żydówką, oficer został wysłany na front wschodni, a Benita uwięziona na Pawiaku, gdzie 8 kwietnia 1944 urodziła dziecko o imieniu Tadeusz Michał. Została zwolniona 31 lipca 1944. Po raz ostatni widziano ją podczas powstania warszawskiego, gdy schodziła do kanałów wraz z czteromiesięcznym synem[3]. Według innej wersji Benita doszła kanałami do Śródmieścia i tam we wrześniu zginęła podczas bombardowania.

Po latach, we wrześniu 2010 w miesięczniku "Bluszcz" ukazał się fikcyjny wywiad z aktorką, który przeprowadził Marcin Szczygielski.

Filmografia

  1. Sonia Miniewicz: Ina Benita: aktorka wyklęta. film.onet.pl, 4 sierpnia 2014. [dostęp 11 sierpnia 2014].
  2. A. Kamiński: Ina Benita − Biografia. film.wp.pl. [dostęp 11 sierpnia 2014].
  3. Dominika Kaszuba: Ina, kochanica Austriaka. film.onet.pl, 15 lipca 2011. [dostęp 11 sierpnia 2014].

Linki zewnętrzne